.jpg)
Ολίγον πριν οι μεσουρανηματικές του
Ηλίου ακτίνες αναδιαστείλουν ταχέως
Τα νήματα του δικτύου του επί πάσης
Της
Μαγεμένης επικρατείας των λερναίων
Γεγονότων και δη συναρπάζοντας τους
Ανθρώπους στην θαυματουργό εμφάνιση
Ενός κόσμου τόσον αυταποδείκτου, όσον
Δε και ελευθέρως μεθερμηνευομένου ανά
Τις αλλαγές των εποχιακών σκηνικών του,
Η Λεωφόρος Βουλιαγμένης
εφαίνετο
Ως ένας επιλήσμων ποταμός του Χρόνου
Προς κάθε βάθος των αιτιών· σκεφτόταν
δ' επιμόνως
Πως η ποίηση επιφέρει το αποτέλεσμα
Να προηγείται της αιτίας πάντα, ως εάν
Άλλωστε κάθε φωτεινή Μαγεία πέριξ των
Προϊστορικών σπηλαίων και της αιθρίας
Φωτιάς του εικοστού πρώτου αιώνος που
Τέμνοντας και αυτός επαριθμητικώς και
Αυθαιρέτως την προϊούσα κλίμακα της
Ύπαρξης δεν έπαυε γι' αυτό ωστόσο να
ορίζει μια
Ταυτότητα και πραγματικότητά του ωσάν
Άλλη μία μεταμφίεση της Εδέμ καταμεσής
Της αμέριμνης Τροίας· και τι στ' αλήθεια
Θα μπορούσε να 'ναι η φωτόνοια και ισχύς
της Ποίησης
Ει μη ο Δούρειος Ίππος της Αιωνιότητας
Στον Χρόνο, τι θα μπορούσε να είναι και
Ο Ποιητής εκτός από τον άνθρωπο των
Ερήμων και των Ωκεανών που μοχλεύει
Τακτικώς τον μεγάλο πολτό της Νύχτας
Σε εωθινά περιγράμματα και ιδιοσκευές
Που ανιχνεύουν την Αχρονία στο χείλος
Του πηλού και πάντων των ανθρωπίνων,
Και μήπως δεν διακρίνεται
Αμέσως μέσα στο πλήθος ως εκείνος που
Εξορύσσει τα παγκόσμια φώτα από κάθε
Τοπική ύλη να ισχυοβολούνε στην αχανή
Προοπτική της αειστιλβούσης ασφάλτου
Των επιθυμιών· μα δεν είναι ακόμα κάθε
Φορά που η Ζωή αστράπτει στις παρειές
Των γυναικών στις ηλιόλουστες πλατείες
Ένας ποιητής που έρχεται στον κόσμο να
επικυρώσει
το Νόμο της Παγκόσμιας Έλξης;
Όμως κατ' εκείνη την στιγμή παρατηρούσε
Εν ταυτώ και στιγμιαίως στην άλλη πλευρά
Της λεωφόρου την έξοδο του Μετρό να 'χει
Γεμίσει από κόσμο και του'ρθε επιπλέον στη
σκέψη η
Απέραντη Στοά του δεκάτου ενάτου αιώνος
Και ακόμα οι πρώτες, σχεδόν μεταφυσικές,
Φωτογραφίες που υπήρξαν στην ιστορία της
Ανθρωπότητας· ιδού η Ινδία, ιδού η Κίνα και
Ποιος άλλος θα μπορούσε να συμπαρασύρει
Την ευγενική Ασία στη πλήρη αποβάθρα του
Χρόνου αν όχι το αιέν παρόν Άστρο της Αυγής
Και οι εωσφορικές British Companies, ε καλώς,
Ο Ποιητής εξ άλλου δεν είναι άλλο τι παρεκτός
Ο αποικιοκράτης του Πνεύματος που μεταφέρει
Καθ' όλην την διάρκεια της Δημιουργίας όλα τ'
Αρώματα και τα μπαχαρικά της Ζωής σ' εκείνη
Την γηραιά ήπειρο των κατά κανόνα ολίγων
Εκλεκτών οσφραινομένων αναγνωστών, είπε
Από μέσα του και τότε αφεύκτως ως εάν ήτανε
Γλυπτός φωτισμός σε ημίφωτο εργαστήριο της
μνήμης,
Εισέβαλε στο μυαλό του κι η γλυκεία μορφή
Της αιώνιας Ασιάτισσας γυναίκας· φωταυγές
λουλούδι
Του Μπανγκλαντές, που ταξίδευε πάντα με το
Διπλωματικό διαβατήριό της και ανησυχούσε
Πως οι μυστικές υπηρεσίες της πατρίδας της
Θα ανέτρεπαν κάποια στιγμή τη φίλη της Ζία·
Κατέβαινε γρήγορα πρωί πρωί ακόμα στις
Όχθες του Βραχμαπούτρα να προσευχηθεί
Για τον θεότρελλο τυχοδιώκτη που είχε με
Τυφλή υποταγή ερωτευθεί έτσι όπως μόνο
Οι γυναίκες της Ασίας γνωρίζουν ακόμα ως
Τις μέρες μας· την θυμήθηκε ξανά και για
μια στιγμή κοντοστάθηκε
Και άρχισε να παρατηρεί με κάποια έκπληξη τις
Ακολουθίες των σκέψεών του έως άρτι και καθ'
όλην την έκτασιν της πρωίας·
Συνειρμικές, ανειρμικές, εξακολουθητικές και
Αναίτιες ή με αιτία δεν έπαυαν ωστόσο να 'ναι
Μια φωτεινή συννεφοστοιχία που εκύκλωνε
Προοδευτικώς τη χυτευμένη σ΄ένα πουθενά
οροσειρά του Είναι·
Ζωή, ζωή,
επανέλαβε τότε από μέσα του,
Παραμονεύεις παντού σαν το γέλιο του παιδιού
Μέσα στη κατήφεια και το σκότος της Ιστορίας,
Όμως πραγματικά αυτός που θα' θελε
Να σε δει,
δεν θα΄χε άλλο φως ν' ανάψει
και άλλη λάμψη
Ει μη μονάχα τον ίδιο τον εαυτό του·
