Συχνά επιχειρούσαν να ανεύρουν μια
Πύλη εισόδου εξόδου στο κόσμο πέρ'
Από την γέννα της γυναίκας και πέρα
'πό το τέλος του ανθρωπίνου βίου·
Εν τέλει,
Ό,τι διεφαίνετο στις πλέον απόμακρες
Περιοχές των πόλεων, των υπαιθρίων
Επικρατειών αλλά και στα υπερώα βάθη
Των ουρανών δεν ήτανε παρά η μία ίδια
διακριτική νύχτα,
διόλου ενοχλητική αλλ' απαλή σαν
το πέπλο ενός νόστου μακρινού·
Τα δε πυκνά φυλλώματα του Χρόνου
Έδιναν σχεδόν πάντοτε την αίσθηση
Ότι έκρυβαν εντός τους κάποιον Ιερό
Κήπο επιμελώς αθέατο στα βουλιμικά
Μάτια των πληθυσμών και τις πιθανές
Βέβηλες απόπειρες ονομασιών, ενώ ο
ίδιος
Ο Χρόνος έδειχνε σαν να ανηφορίζει
Προς μια αχανέστερη προοπτική της
Ζωής καθ' όσον οι άνθρωποι ενέμεναν
Το ίδιο δεκτικοί στα ποικίλα συμβάντα
Των στιγμών ωσάν οι πήλινοι κρατήρες
Ενός υπομονετικά ανθεκτικού ονείρου·
Τα ιστορικά γεγονότα, οι σπασμοί και οι
Ώσεις της επιθυμίας, οι διαρκείς πόλεμοι
Και οι αδιάκριτες συνθήκες ειρήνης, έτι δε
Οι βιβλιοθήκες κάτ' απ' τ' αγέλαστα άστρα
του ουρανού
Όπως και τα ωραία φωτεινά πρόσωπα των
Κοριτσιών θα μπορούσανε πράγματι ομού
Να εκλαμβάνονται ως ένα σύνολο το οποίο
Καίτοι μη ομοιογενές, εν τούτοις υφίστατο
αληθώς ως περιεχόμενο του κόσμου
μέσα στην τόσον
Φυσική πλην μυστηριώδη παρουσία του
Ενώπιον των αιεί εθισμένων βλεμμάτων,
Όμως τα ερώτηματα παραδόξως πώς εκ
Της μεγάλης θρυλουμένης αρχής αυτής
της Δημιουργίας
παρέμεναν τα ίδια
και
Εξ αυτών κάποια απαντώντο διαφόρως
Άλλα είλκυαν σκεπτικισμό και παράλλα
-τα πιο σημαντικά-
Αφήνονταν στην τύχη του θεού χωρίς να
Σημαίνει όμως για αυτό, όχι πως έφταιγε,
αλλά πως θα 'πρεπε να φταίει
η απάντηση·
Θα μπορούσε ακόμα να υπάρχει και μια
Καταμέτρηση των πιθανοτήτων, κάτι ας
πούμε
Σαν ένας παγκόσμιος χάρτης του όχι ήδη
Δεδομένου σε ύπαρξη, αλλά οίου πιθανώς
μελλουμένου,
Μοιραία όμως, είναι αλήθεια, σε αυτήν
Την περίπτωση αφήνοντας να διαφύγει
Ό,τι θα μπορούσε να λύσει μια
Φυλακή του Ονείρου εδώ και τώρα,
Σε μια συχνά επείγουσα και αιτουμένη
Μόνον από πρωταγωνιστές Αφύπνιση,
Προς εκείνη την πράγματι ωραία πρωία
Που δεν θα 'χε λόγο πια να συμβιβάζεται
όχι ακριβώς με τη νύχτα
αλλά με το φως της·
Φως νυχτερινό των πόλεων, ίδια αρχαίον
Όσον άλλοτε και πυρωθούμενο από τους
Δαυλούς της πίστης και της εξουσίας μόνον,
Σίγουρα έτι πολλά υποσχόμενο στην ακμαία
ληθαργική ομορφιά του,
Χωρίς γι' αυτό ωστόσο να καθίσταται
Δυνατόν να καλύπτει με την ισχύ του
Τα ζώντα σκότη αγνώστων ακόμα στους
Ανθρώπους
κατάλληλα διατυπωμένων
ερωτημάτων·
