Ένας από τους κορυφαίους συνθέτες του γαλλικού baroque (καίτοι ο ίδιος ήταν Γερμανός σκωτικής καταγωγής, γεννημένος όμως στο Megève του Savoy ) ο Georg Muffat (1653-1704) περιέπεσε στην αφάνεια επί μακρόν για να ανακαλυφθεί η σπουδαιότητά του αρκετά αργότερα.
Υπεύθυνος, πέραν των άλλων έργων του, για έναν από τους ωραιότερους και επιδραστικότερους κύκλους κομματιών για εκκλησιαστικό όργανο που φέρει τον τίτλο "Apparatus Musico-organisticus", ο οποίος με τον τρόπο του ώρισε πολλά νέα "standards" στο είδος του.
Επιστρέφοντας χθες το βράδυ σπίτι μου, βρήκα κάπου τα δώδεκα απαράμιλλης ομορφιάς Concerti Grossi του (από το "Auserlesener mit Ernst und Lust gemengter Instrumental-Musik Erste Versamblung").
Αυτό ήταν.
Βάζοντας τα ακουστικά και απλωμένος πίσω στην καρέκλα μου, από τις πρώτες κιόλας ολόφωτες και στιβαρές συγχορδίες αυτών των Concerti Grossi, ξέχασα εντελώς και για αρκετή ώρα την όλη κινητικότητα και ένταση της ημέρας.
Καθ' όλην δε αυτήν την διάρκεια, είχα την εντύπωση πως η πλήρης εγκόσμια ορατότητα "καθαριζόταν" προοδευτικά μέσα από έναν κρυφό "μηχανισμό" που μόνο η μουσική κάποτε μπορεί να υπαινίσσεται, από κάθε τι βλακώδες, ακαλαίσθητο και βλαβερό.
Σίγουρα η μουσική όχι σπάνια είναι και μια "κάθαρση". Εξαρτάται βέβαια από το τι είδος μουσικής πρόκειται.
Την Capella Savaria διευθύνει ο Pál Németh σε μια έξοχη ηχογράφηση .
