Κατά την προχωρημένη ημέρα
Του σύμπαντος τα αυτοκίνητα
Ξεχύθηκαν στον Χρόνο με τους
Έξαλλους βρυχηθμούς και όλον
Το ακραίο σκότος της επιθυμίας
Που έκλειαν εντός τους κατά τη
διάρκεια αγνώστου παραμονής
στα ουράνια,
Ενώ κατά
Την στροφή της Ντάνλοπ και την
Τέρτρ Ρουζ καθίστατο ολοένα πιο
Φανερό πως η Γαία πάσα ήρχιζε
Προοδευτικώς να σχηματίζεται
Και να μορφοποιούται κατά τους
Ήχους των εξεγερμένων Τιτάνων
Που κατέπιπταν στη γη ωσεί πυρ
Βροντώδες και μέσα στην λυμένη
Νύχτα των επιθετικών προμορφών
Ενός εν δυνάμει ονειρικού γαλαξία·
Στη μάλιστα ευθεία Μυλσάν όλες
Οι γνώριμες πολιτείες είχανε ήδη
καταλάβει
την
Ορατότητα και υπερέλαμπαν στο
Εσπερινό έρεβος με ολάνοιχτους
Τους προβολείς να φωτίζουνε το
Ανθρώπινο Έπος της Λησμονιάς
αλλά
Και της Σαρκός στους κρημνούς
Του Έρωτα και της Δημιουργίας·
Τα δε
Μετασπόρ διαστρικά πρωτότυπα
Των Άουντι, των Τογιότα και της
Ρεμπέλλιον,
αλλά και τα γλυπτοτεχνήματα της
Λότους και της Όουκ,
Εκ του πλησίον δε οι μυστικιστικές
Πόρσε, οι καλλονές Φερράρι και οι
κομψότατες Κορβέττ και Βάιπερ,
Έργα τέχνης μιας εποχής τοσούτον
Σκοτεινής κάποτε στα ουράνια ώστε
Η παρουσία τους στην γη άλλο μην
Ήταν παρά η δαιμονική βεβαίωση
Κάθε ομορφιάς και κάθε δύναμης
Ακατονομάστων ποιητών αγγέλων
Που περιεστρέφοντο τον πλανήτη
Ωσεί ο τροχός του λούνα παρκ στο
Λε Μαν
Ότε ανά στιγμές εφάνταζε ως εάν
Έθετε σ' εκκίνηση λεόντεια πάντα
τα
Οχήματα στην διαδρομή τους προς
Μια Παγκόσμια Πολιτεία των ιερών
θαυμάτων και των υγρών ερώτων·
Οι 24 Ώρες του Λε Μαν·
Ολόκληρος
Ο Χρόνος της Δημιουργίας δεν θα
Μπορούσε παρά να είναι αυτές οι
ώρες και όχι άλλες ,
ενώ στο
Ωκεάνειο μέσα στα άστρα μπαρ, η
Παρέα των νεαρών γαλλίδων άλλο
Δεν συναποτελούσε ει μη την πλέον
Κατασταλάζουσα εμφάνιση του αιεί
Δένδρου της Γνώσεως στην πλήρη
Και αποκεκαλυμμένη υπερέκταση
μιας πρωτοφανούς οικουμένης·
Οι
Χυμώδεις οπώρες των κορμών τους
Καθώς προέφαιναν με θράσος μέσ'
από τις μπλούζες τους
προς τον
Κόσμο
Και τα στιλπνότατα πρόσωπά τους
Καθώς γελούσαν ηχηρότατα ένεκα
Τυφλής ορμής προς την ζωή, ώριζαν
Το μέτρο κάθε ακατανίκητης έλξεως
προς την γη
Και ολοένα κατέπιπτε η βραδινή
Βροχή στα σασί και τα παρμπρίζ
ενός
Απέραντου ανθρωπίνου ονείρου
Που υποδεχόταν την νύχτα που
επήρχετο δριμεία πλην φιλική·
Και
Πού και πού στην νέα επικράτεια
Οι ήχοι λάγνων φιλιών και άγριων
Κινητήρων χαρτογραφούσαν την
Απόσταση εκ της μακρινής πύλης
των αθανάτων·
Τα
Δε σώματα ριγμένα στις ερατεινές
Αγκαλιές και τα βλέμματα χαμένα
Σε ταχέως διερχόμενο Σκότος που
Συσσώρευε τα όντα κατά στιβάδες
πεπρωμένων,
Εκ του οποίου σκότους,
είναι αλήθεια,
Διεσώζοντο ανά στιγμές τα όλως
Αιφνίδια φώτα της μυστηριακής
ανάδυσης
Μιας ανθρώπινης ομιλίας·
