Wednesday, September 19, 2012

Zemlinsky, Weingartner, Dohnányi: their "Symphony No.2"


Η Δεύτερη Συμφωνία ενός συνθέτη είναι πάντοτε σημαδιακή και κρίσιμη στο βαθμό που ο ίδιος οφείλει να πραγματώσει τις όποιες θετικές υποσχέσεις έδινε με την Πρώτη Συμφωνία του, ή ακόμα να πιστοποιήσει πως η ποιότητα της συμφωνικής μουσικής του παραμένει σταθερή και δεν υπήρξε ευκαιριακό φαινόμενο, σε περίπτωση βέβαια που η προηγούμενη πρώτη του αποτελεί κορυφαίο έργο (κάτι που συμβαίνει, ας πούμε για παράδειγμα, στις πρώτες συμφωνίες του Johannes Brahms και του Joachim Raff).

Η Δεύτερη Συμφωνία του Alexander von Zemlinsky που συνετέθη κατά το έτος 1897 είναι σίγουρα μια από τις μεγαλειωδέστερες και επιδραστικότερες στην ιστορία της κλασσικής μουσικής και ορίζει με τον τρόπο της ένα standard του ύστερου βιεννέζικου ρομαντισμού.
Ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Brahms και σχεδόν ταυτόχρονα με τον θάνατο του Bruckner ο Zemlinsky με αυτό το έργο καταδεικνύει ότι o αυστρογερμανικός ρομαντισμός του τέλους του 19ου αιώνα, διατηρεί την απρόσκοπτη συνέχειά του τόσο στο πρόσωπό του, καθώς βέβαια και στην καινοτομική σχολή και δομή της "Νέας Συμφωνίας" του Gustav Mahler και του Hans Rott.

Την Φιλαρμονική Ορχήστρα της Σλοβακίας διευθύνει ο Edgar Seipenbusch.





Ο Felix Weingartner έμεινε βέβαια στην ιστορία της κλασσικής μουσικής ως ένας από τους πιο φημισμένους μαέστρους της εποχής του, και οι ερμηνείες του πάνω σε Beethoven και Schubert είναι πλέον "εκ των ουκ άνευ". Ωστόσο η αμιγής συνθετική δραστηριότητά του κάθε άλλο παρά πάρεργο ή σε δεύτερη μοίρα κατέληξε, αν αναλογιστούμε τόσο τις υπέροχες έξι συμφωνίες του (πραγματικά η μία καλύτερη από την άλλη), όσο και τα θαυμαστά συμφωνικά ποιήματά του (όπως αίφνης ο "Βασιλιάς Ληρ" πάνω στο έργο του Shakespeare), χωρίς να ξεχνούμε ακόμα την μουσική δωματίου του, από την οποία αναθυμάμαι για παράδειγμα τα απίστευτης ομορφιάς Sextet Op.33 και Octet Op.73.
Η Δεύτερη Συμφωνία του Weingartner που συνετέθη κατά το έτος 1900 επεκτείνει και οριστικοποιεί τις υποσχέσεις ποιότητας που έδινε με την Πρώτη Συμφωνία του μιας και ο συνθέτης και μαέστρος εκδιπλώνει εδώ το ταλέντο του με μεγάλη αυτοπεποίθηση πραγμάτωσης και με ιδιαίτερα ευφυή, θα έλεγα, εκλεκτισμό όσον αφορά την πρόσμιξη του ρομαντισμού με τον πρώιμο αυστριακό μοντερνισμό των αρχών του 20ού αιώνα.

Την Συμφωνική Ορχήστρα της Βασιλείας διευθύνει ο Marko Letonja.





Όσο δε για την Δεύτερη του μεγάλου Ούγγρου μαίτρ Ernő Dohnányi (ή Ernst von Dohnányi με το όνομά του στην εκγερμανισμένη εκδοχή του) τα λόγια ίσως περιττεύουν. Σαφώς σε πιο υψηλό επίπεδο από την -σίγουρα πολύ καλή- πρώτη του, ένα πραγματικό αριστούργημα που συνετέθη το 1945 όταν ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωνε και η προσδοκία της ειρήνης, της ανάπτυξης και της μεταπολεμικής άνθησης είναι κάτι περισσότερη από φανερή στις απίστευτα ευρηματικές και δεξιοτεχνικές νότες και συγχορδίες του.

Την Φιλαρμονική του BBC διευθύνει ο Matthias Barmet.