Το στρατόπεδο συγκέντρωσης ήταν
Κτισμένο άϋλο από ύαλο και πάντα
γεμάτο από ανθρώπους
οι οποίοι
Προσήρχοντο κατά τη γέννησή τους
Φέροντας πηλό και ύδωρ ως ένδυμα
Και παρέμεναν καθ΄όλη την διάρκεια
Της ζωής τους εκεί παρατηρώντας τον
κόσμο με άδεια μάτια υαλικά,
τυφλά·
Πάνω από τους χώρους πετούσαν οι
Δαίμονες σαν καψαλισμένες σάρκες
του ουρανού
υπνωτίζοντας
Τα συγκεντρωμένα πλήθη με ιδέες
Και εφαρμογές που όλοι πιστεύανε
πως ήταν δικές τους
ανθρώπινες επιλογές,
Κάν'τε αυτό, σφυρίζανε ανάμεσα στα
Δόντια τους οι πτερωτές σκιές, κάν'τε
εκείνο,
ώριζαν ξανά με μίσος πραγματικό
προς κάθε ζωή
Ενώ περιέπιπταν σε απελπισία όταν
Οι όμηροι παρέκαμπταν τελικώς τις
προτροπές τους
χωρίς να το
συνειδητοποιούν
Και παρορμώντο προς διαφορετικές
Κατευθύνσεις, δίχως ωστόσο ήδη να
γίνεται ορατή μια έξοδος·
Οι μάχες συνεχίζοντο σφοδρώς κατά
Το πλήρη χρόνο της Δημιουργίας, οι
Δαίμονες εσκεύαζαν ομοιώματα ιδεών,
Θρησκειών και αναγκών, όπως επίσης
Και θεών και επιχειρούσαν με λύσσα
Να προσαρμόσουν το στρατόπεδο σε
ένα ουράνιο σχέδιο
Ενώ οι φυλακισμένοι κάποτε βάζανε
Φωτιά στον χώρο αναζητώντας έναν
Κήπο ζωής και απολαύσεων
σε μια γενικευμένη εξέγερση,
Όχι,
Όχι εδώ, δεν θα τον βρείτε, φώναζαν
Σε πανικό οι αόρατοι δυνάστες, αυτά
Μόνο στην Εδέμ, μήποτ' εδώ ο Κήπος
Του Ανθρώπου, εδώ σας ετοιμάζουμε
για την
Τελική Λύση,
Για ένα και μόνο παράδεισο, δήλωναν
Οι δαίμονες και φαίνονταν ειλικρινείς,
η δουλειά θα σας ελευθερώσει,
τους ξαναλέγανε,
θα σας ελευθερώσει,
Και παρατηρούσανε από τον πληθυσμό
Τον καθένα διακριτά και με στοχευμένη
διακριτικότητα
σαν ελεύθεροι σκοπευτές·
Οι αιώνες περνούσαν γρήγορα σε μια
Νύχτα όλη κι όλη, οι άνθρωποι λέγαν
Πως ήταν εφιάλτης, πως η ζωή είναι
Γλυκειά, πως είναι άδικη και τα λοιπά
Και κάναν προσπάθεια να θεωρήσουν
Φυσικό το αφύσικο ομιλώντας ακόμα
για τους
νόμους του σύμπαντος
και των κοινωνιών,
Παρ' όλ' αυτά η αυγή υπετίθετο ότι
Θα έλαμπε στην πρόοδο των ωρών
που εκ των προτέρων
όμως
φάνταζε
Μια αναμέτρηση ανάμεσα σε ουρανό
Και γαία, ανάμεσα σε Αρχή και Τέλος
και
οι
Αιώνες πειθαρχικής απειθαρχίας μιας
Φωτεινής σάρκινης κούκλας και ενός
Πνεύματος σκοτεινού στις προθέσεις
Που οδηγούνταν από ένα σημείο και
μετά
Κακήν κακώς και δίχως προσχήματα
Σε πόλεμο ολοκληρωτικό, ίσως τούτη
την φορά
Χωρίς αντιπροσώπους·
