Ο κύκλος, έλεγαν πολλοί, υπήρχε απόΤόσο παλιά στην ανθρωπότητα, ώστε
Ήταν σχεδόν αδύνατον να θυμηθούνε
Ποιος τον πρωτοσχεδίασε· παρ'όλο δε
Που
Δεν φαινότανε πουθενά, εν τούτοις οι
Άνθρωποι ένοιωθαν την παρουσία του
παντού·
Δεν
Φαντάζει τόσον εύκολο ότι θα βγούμε
Κάποτε από δω, έλεγαν ανησυχώντας
Ήρεμα καθώς περιφέρονταν ελευθέρως
Προς πάσα κατεύθυνση ανά τον κόσμο,
Και καθίσταται αδύνατον έως άρτι να
Μετακινηθούμε έξω από τα όριά του·
Και
Αν έξ' από την θρυλούμενη περίμετρό
Του, παραμονεύει η ζωή, ο θάνατος ή
ο θεός,
Τούτο εμείς δεν το γνωρίζουμε ει μη
Μονάχα σα νύχτα που διαρκεί όσον
Να έλθει ένα πρωινό·
Κι εφ' όσον κυκλικά το πρωινό αυτό
Εμφανίζεται κι απεμφανίζεται κάθε
φορά
στην εποπτεία μας,
Διόλου απίθανο κι ο κύκλος τούτος
Κυκλικά κι ο ίδιος να απεμφανιστεί
άπαξ τουλάχιστον,
είπανε,
εφ' όσον άπαξ εμφανίστηκε,
Και σιωπούσανε μήπως και διακρίνουν
Στον ορίζοντα τα πρώτα δείγματα μιας
άλλης ελευθερίας
στα ανθρώπινα,
Την οποία και υπομονετικά αναμέναν·
Κατά τ' άλλα νοιώθανε βαρείς από την
Γοητευτική έλξη που ασκούσε η γη
Επάνω τους και αβαρείς όσο και τα
όποια όνειρά των,
Και κάποτε ανέβαιναν στον βατήρα
του μυαλού τους
Και σκέπτονταν στα σοβαρά να πράξουν
Μια κατάδυση ελευθέρα στα κατάμαυρα
νερά του,
Είναι σκοτεινά τα νερά αυτά, λέγανε, από
Κάθε γωνία του κόσμου, είναι αμφίβολον
τόσον
Αν εκεί θα υπάρχει κάποιος κύκλος να μας
Kρατήσει και να μας απεκβάλλει πάλι πίσω·
Διεπίστωναν και ολοένα την βουτιά διστάζαν
Και κάνανε πίσω για να επιστρέψουν πάλι ως
εάν σε κύκλο,
Ενώ από κάτω τους η ίδια πάντα και κάθε
Φορά, Μαιευτική Πισίνα της Δημιουργίας,
Φαινόταν σαν να είναι ζωντανή,
ή και
σκεπτική ακόμη,
Αν θα 'πρεπε να τους δεχθεί στα νερά της,
Το όλο προμορφικό, προγλωσσικό και εν
τέλει
χάος μέσα της ανθρώπινο
Φαντάζοντας να διατηρεί ακμαίο σ' ένα
Τετράγωνο μεγάλο που περικύκλωνε τα
νερά·
Τετράγωνον τοσούτον ορατόν, που είναι
Αλήθεια, δεν φαινόταν να υπόσχεται ως
Ο κύκλος εκείνος ο αόρατος, ο επίμονος,
Που 'ρχόταν και ερχότανε ακούραστα σ'
αυτούς οπίσω,
Κάτι περισσότερο από Άπαξ·
