Από τα τέσσερα ορατόρια που συνέθεσε, αυτό είναι το μοναδικό που διασώθηκε έως τις ημέρες μας, και για μένα, αριστουργηματικό. Βασισμένο στο "Βιβλίο της Ιουδίθ", από την Παλαιά Διαθήκη (το οποίο ωστόσο δεν εμπεριέχεται στο μασοριτικό κείμενο της Tanakh), εγράφη για τον εορτασμό της νίκης της Δημοκρατίας της Βενετίας επί των Τούρκων κατά την πολιορκία της Κέρκυρας το έτος 1716.
Πάντοτε είχα την εντύπωση πως αν ο Johann Sebastian Bach υπήρξε ο στοχαστικός (και κάποτε με απόκοσμη θλίψη) αυτοκράτορας του μπαρόκ, τότε ο Antonio Vivaldi ήταν ο μάλλον εύθυμος πρωθυπουργός του.
Βέβαια, αυτή η αναλογία λογίζεται τηρουμένων και άλλων αναλογιών, γεωιστορικών πρωτίστως από την άποψη της τέχνης, μιας και το γερμανικό μπαρόκ διαφέρει από το ιταλικό, τόσο σε φιλοσοφική όσο και σε στυλιστική διάθεση, καθώς και σε άλλα.
Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, το μεγαλείο του μπαρόκ ορατορίου (όπως και της μπαρόκ όπερας), σύνθεμα και πρόταγμα μιας εποχής και μιας τάξης πραγμάτων που επιθυμούσαν να μείνουν αιώνιες στην γη -και αυτό βέβαια περνάει στην τέχνη τους-, παραμένει ανεξίτηλο έως τις ημέρες μας, υπενθυμίζοντάς μας κατ' ευτυχή ακολουθία, πως η αριστουργηματική τέχνη δεν είναι απλά διαχρονική, αλλά κυρίως υπερ-ιστορική, πέρα από προθέσεις, βλέψεις, προσμονές αλλά και περιορισμούς της κάθε εποχής.
Την Μπαρόκ Ορχήστρα της Βενετίας και την Nationaal Jeudkoor του Βελγίου, διευθύνει ο Andrea Marcon.
Τα δύο βίντεο διαρκούν περίπου 2 ώρες και 20 λεπτά, καλή θέαση και ακρόαση!
