ΤΟ ΤΡΑΜ

Το τραμ εκείνο, ελέγετο ότι διέσχιζε
Ανά τους αιώνες την μεγάλη έρημο

Που χώριζε ένα όνειρο απ' ένα άλλο
Όνειρο· εντός αυτού ακούγονταν οι

Ζωηρές ομιλίες και αλληλοοχλήσεις
Των επιβατών σε διάφορες, πολλές

εκ της οικουμένης

γλώσσες,

Χωρίς ουδεμία ωστόσο εξ αυτών να
Είναι η δεσπόζουσα· το δε ηχούμενο

Σύνολο από τις πλευρές του οχήματος
Επέδιδε κάποτε την εντύπωση μικρού

πλήθους πιστών

Συναθροιζομένων σε ναό νοητό ο οποίος
Υπεσχηματίζετο και υπεδηλούτο εκ των

Γωνιών του κατειλημμένου χώρου σε μία
Οσαύτως επιπιθανολογημένη προοπτική·

Η ορατότης μπροστά μας εμμένει η ίδια,
Εδήλωσε κάποια στιγμή ένας καθήμενος

εκ των επιβατών,

Και αν όντως αληθεύει σύμφωνα με όλες
Τις διαθέσιμες αναμνήσεις, ότι αυτό το

τραμ

Εκκίνησε απ' ένα όνειρο στο κόσμο για να
Συναντήσει έτερον, τότε δεν είμαστε εμείς

Που καθυστερούμε, διότι είτε καθήμενοι
Είτε όρθιοι, η ταχύτης μας δεν δύναται να

Ξεπεράσει εκείνη του οχήματος· έλεγε και
Εκάλυψε το παράθυρο, διότι ο ήλιος, είπε,

Έκαιγε πολύ μέσα στην έρημο·

Αφήστε τον ήλιο κύριε να μπει μέσα, τον
Μάλωσε τότε ο διπλανός επιβάτης σε μια

Γλώσσα άγνωστη,

Μα κάνει πολύ ζέστη, του απάντησε, είναι
Καλύτερη η σκιά, συμπλήρωσε στην ιδική

του γλώσσα

και σιώπησε για λίγο

σα να σκεφτόταν κάτι,

Έως άρτι η σκιά προτιμάται του βρασμού,
Τούτο είναι μια σχεδόν πανανθρώπινη των

Αληθειών,

Δεν υπάρχει λόγος γι' αυτό να εκκλίνουμε,
Ας μείνουμε στη σκιά, του επιπροσέθεσε κι

άφησε το παράθυρο

κεκαλυμμένο

Ενώ ο διπλανός του επιβάτης δεν επέμενε
Και σιώπησε και αυτός για πολλά χρόνια·

Μετά την πάροδο των ετών, τον πλησίασε
Έτερος επιβάτης από τις πλέον εμπρόσθιες

σειρές

ομιλώντας και αυτός σε γλώσσα

άγνωστη,

Τελικώς κύριε, εσείς γνωρίζετε σίγουρα τι
Είναι αυτό το πράγμα που μας μεταφέρει

από άγνωστο σε άγνωστο

Και για λόγο ποιο τόσους ξοδεύουμε αιώνες
Μέσα του· είναι τούτο το τραμ της ερήμου ο

θεός,

η ζωή,

ή μια παραπλάνηση του θανάτου,

Του είπε, ενώ κείνος αιφνιδιασμένος κατ'
Αρχάς, δεν έστερξε παρ'όλ'αυτά να μην

του απαντήσει,

Σύμφωνα με όλες τις δεδηλωμένες και
Εκ γενετής διαθέσιμες ερμηνείες ταύτα

είναι όλα πιθανά·

Εσείς, όμως, κύριε, εσείς τι πιστεύετε;
Επέμενε ο άλλος, και φαινόταν σα να

Υπερέβαλε σε δονούμενη έμφαση στην
Λέξη 'εσείς'· τι πιστεύετε κύριε, ορίστε

σας ακούω,

Του είπε, ενώ ο προηγούμενος επιβάτης
Φαινόταν σαν να είχε ξυπνήσει εξ ύπνου

μακρού

και τους διέκοψε,

Μα αφήστε να μπει ο ήλιος μέσα κύριε,
Επανέλαβε μετά από αιώνες, ας κάνει

ζέστη,

αφήστε τον επιτέλους,

Εκείνος σάστισε για μια στιγμή, δεν
Ήξερε σε ποιον να πρωταπαντήσει

Ασυναισθήτως δε

Ανέσυρε το κάλυμμα 'πό το παράθυρο
Ελευθερώνοντας τον ήλιο στο όχημα·

Εγώ πιστεύω κύριε,

πήγε να απαντήσει στον δεύτερο

εγώ κύριε,

Αλλά η διολισθήσασα ηλιακή λάμψη
Πάνω του τοσούτον ενισχυμένη εκ

του

Μακρού της άρσεώς της και του πλέον
Αποτόμου της επανεμφανίσεώς της,

Σχεδόν τον ακινητοποίησε· του ήταν
Αδύνατον να προφέρει έστω και μία

την λέξη,

Η δε πλήρης εξαντλητική θέρμη που
Τον είχε καθηλώσει άνωθεν και είναι

Αλήθεια, πλαγίως,

Του φάνηκε για μια στιγμή πως ήταν
Από μόνη της μια εξ ίσου εξαντλητική

απάντηση

οριστικώς πέραν

της καταφάσεως και της αρνήσεως·

Την δε μόλις διακηρυχθείσα εντός του
Υποψία πως αυτή η ταχύτης η δική του

κατόρθωσε

εν τέλει

Ασυμβάτως, παραλόγως τόσον, σίγουρα
Εν όλω ασυνηθίστως

Να ξεπεράσει την ταχύτητα του τραμ,

Μηδέποτε διενοήθη να την προσπεράσει
Σ' ένα όσον, πόσον, τοσούτον όνειρον του

κόσμου

Που λογικά θα παρεμόνευε ακίνητον

στην άλλη άκρη·