Κατά την προσωπική μου γνώμη, τις καλύτερες εκτελέσεις πάνω στις Συμφωνίες του Mozart, τις οφείλουμε στον Karl Böhm. Ο μαέστρος πάντα είχε την δική του ξεχωριστή οπτική πάνω στα έργα του Mozart, τέτοια που τον ώθησε κάποτε να μας δώσει π.χ. ένα "Requiem" εντελώς διαφορετικό από κάθε άλλη απόδοση και ερμηνεία.
Το βλέμμα του Böhm είναι πάντα πιο "βαρύ", πιο "αργό", πιο "γερμανικό" αν θα μπορούσε κάποιος να το ορίσει έτσι, και ιδιαίτερα στο "Requiem" η διαφορά του εφηρμοσμένου tempο από τα συνήθη στις έως τότε εκτελέσεις ήταν πολύ σημαντική.
Τα βραδύτερα tempi σπάνια είναι τόσο δημοφιλή όσο τα ταχύτερα πάνω στα ίδια έργα. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι τα δεύτερα δηλούν πάντοτε ή κατ' ανάγκην την καλύτερη εκδοχή πάνω σε μια δημιουργία που μπορεί να αφήνει μια σχετική ελευθερία στο ρυθμό.
Όπως έλεγε και ένας σχολιαστής στο Youtube, αναφερόμενος σε μια μάλλον επιπολάζουσα ερμηνεία μιας Συμφωνίας του Schubert, "This tempo is good for Tom and Jerry, but not for Schubert!"
Πράγμα με το οποίο συμφωνώ απόλυτα και με το τρόπο του μπορεί να δείχνει κάποτε ένα χάσμα διαφοράς αντιλήψεων πάνω στην κλασσική μουσική, και όχι κατ' ανάγκην μόνο ανάμεσα σε πεπειραμένους και πρωτόπειρους ή ευκαιριακούς ακροατές.
Το βλέμμα του Böhm είναι πάντα πιο "βαρύ", πιο "αργό", πιο "γερμανικό" αν θα μπορούσε κάποιος να το ορίσει έτσι, και ιδιαίτερα στο "Requiem" η διαφορά του εφηρμοσμένου tempο από τα συνήθη στις έως τότε εκτελέσεις ήταν πολύ σημαντική.
Τα βραδύτερα tempi σπάνια είναι τόσο δημοφιλή όσο τα ταχύτερα πάνω στα ίδια έργα. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι τα δεύτερα δηλούν πάντοτε ή κατ' ανάγκην την καλύτερη εκδοχή πάνω σε μια δημιουργία που μπορεί να αφήνει μια σχετική ελευθερία στο ρυθμό.
Όπως έλεγε και ένας σχολιαστής στο Youtube, αναφερόμενος σε μια μάλλον επιπολάζουσα ερμηνεία μιας Συμφωνίας του Schubert, "This tempo is good for Tom and Jerry, but not for Schubert!"
Πράγμα με το οποίο συμφωνώ απόλυτα και με το τρόπο του μπορεί να δείχνει κάποτε ένα χάσμα διαφοράς αντιλήψεων πάνω στην κλασσική μουσική, και όχι κατ' ανάγκην μόνο ανάμεσα σε πεπειραμένους και πρωτόπειρους ή ευκαιριακούς ακροατές.
