Και ήταν από νωρίς στο λιμάνι τοΚαράβι με τα μπαχαρικά από τις
Ινδίες,
Όμως
Κανείς δεν φαινόταν πάνω του, μήτε
Ο καπετάνιος ούτε το πλήρωμα, οι δε
Στρατιώτες του Φιλίππου κοιτούσαν
Ακινητοποιημένοι σαν αγάλματα απ'
την προβλήτα
Το πράσινο φως που είχε τυλίξει τα
Ιστία του πλοίου και αιωρείτο σαν
σκέψη
Θεού αναπάντεχου, που μαζί με το
Φορτίο κατέφθασε και αυτός από
την Ασία στην Ευρώπη·
Υπάρχει μία φωτιά άγνωστη ακόμα
Για τους ανθρώπους, ακούγανε με
έκπληξη
ξαφνικά
Οι
Στρατιώτες τους ψιθύρους που τους
Προσπερνούσαν και φεύγαν προς τα
Νερά της θάλασσας σαν φλεγόμενα
Bέλη, ότι αυτός ο κόσμος, έλεγαν οι
φωνές,
Είναι ένα αιώνιο λιμάνι με τα πλοία
Να έχουν αγκυροβολήσει πάνω σε
Μια μεγάλη θλίψη, φέροντας από τον
Ουρανό το πολύτιμο φορτίο, το ουδείς
Δύναται ν' αγγίξει πριν από την ώρα
Την ορισμένη από την ανάγκη· και
Υπάρχει ακόμα ένας υλοτόμος στα
Δάση απ' όπου εξέρχονται τα πλοία
Με ένα άστρο στην πρύμνη τους και
Ένας ναυπηγός που τα βαπτίζει στο
Γήινο νέφος και τα στέλνει ανά την
Υδρόγειο σαν λήμματα της σάρκας
Να πλέουν στην θάλασσα της ύπνωσης·
Και ακόμα, σας λέγουμε, υπάρχει όταν
Η θαλασσοταραχή κοπάζει, μόνον μία
Ημέρα και μια νύχτα για κάθε έναν εκ
των ανθρώπων
Και αυτός μονάχα ζει την εσπέρα τους
Ένα κύλινδρο πυρός αναμένοντας να
Τον μαζέψει από την θάλασσα και να
Τον μεταφέρει πίσω στην Εδέμ, ιδού
η λύση,
Τους είπανε, και ακούγανε απορημένοι
Τους ψιθύρους, μην τολμώντας ακόμα
Να ανέβουν στο κατάστρωμα, ότι τους
Ήταν ανεξήγητη η ερημία του πλοίου
Και φοβόνταν, ότι κάποια αρρώστεια
Είχε αποδεκατίσει τον καπετάνιο και
Το πλήρωμα και ανέμενε υπομονετικά
Να απλωθεί στη πόλη, ιδού η λύση, τους
είπαν ξανά οι ψίθυροι,
Όμως ακόμα δεν φαινόταν κάποιος να
Εμφανίζεται, ενώ γύρω από το καράβι
Έφερνε βόλτες το πτερύγιο ενός καρχαρία
Μην τολμώντας και αυτό να ξεφύγει ποτέ
από τον κύκλο του
Και να επιτεθεί,
Και στην όλη προσωρινή ακινητοποίηση
Φάνταζε σαφώς ότι συνηγορούσε ο από
πάνω τους
ανέκαθεν ακλόνητος προς τα γήινα,
ανεπαίσθητος ουρανός·
