Wednesday, September 8, 2010

Η ΑΓΟΓΓΥΣΤΟΣ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ

Μα ασφαλώς, Ταλλεϋράνδε, κάθε
Λέξη διαφυγούσα από τα χείλη του

ανθρώπου

Άλλο δεν είναι τι απ' ένα ενθύμιο
Σύνορο ανάμεσα σ' αυτόν και την

υπνωτισμένη ακόμα

μοίρα του,

Έλεγε ο Φον Χάρντενμπεργκ στον
Γάλλο διπλωμάτη που κατ' εκείνη τη

Στιγμή παρατηρούσε στωικά μια
Μποτίλια στην άκρη της τράπεζας

Της διάσκεψης η οποία ήταν ακόμα
Ανέγγιχτη· και όταν θα μπορέσουμε,

Συνέχισε να λέει με ζέση ο Πρώσσος,
Να αναβάλλουμε τις λέξεις κάθε φορά

Ώστε να μην πιστοποιούνε τα γενόμενα
Ακριβώς μα και να βεβαιώνουν απ' την

άλλη τα ακόμα προσδοκώμενα

ως ήδη υπάρχοντα,

τότε,

Όχι μόνο τα σύνορα της Ευρώπης θε να
Μειχθούν με το κράτος του παραδείσου

Αλλά ακόμα και ο Λόγος θα βγει από τη
Σάρκινη σκηνή του βασιλιάς στο χάος·

Έλεγε και σταύρωνε τα χέρια

συμπερασματικά·

Ωστόσο

Ο Ταλλεϋράνδος έβρισκε τον Πρώσσο
Μάλλον πληκτικό, τα δε μάτια του ως

εάν

του αρχαίου όφεως

Είχαν σμικρυνθεί τόσο ώστε να κάμπτουν
Το οπτικό πεδίο σε μια υπεραιώνια κοίλη

επικράτεια

εντός της οποίας

Ακόμα και αυτό το σχήμα της μποτίλιας
Μπροστά του λες και έσχε την ανάγκη να

παραλλάξει όχι στη μορφή αλλά

στην διαμόρφωσή του·

Και για μια στιγμή εφάνη ως οβίδα
Αφημένη από τον θεό στη τράπεζα

της διάσκεψης της Βιέννης

έτοιμη να εκραγεί

Εν τω μέσω των ανυπόπτων συνέδρων
Οι οποίοι ουδόλως ελάμβαναν μέρος

Στις σιγηλές διαπραγματεύσεις ανάμεσα
Στην εσχημένη πραγματικότητα και τα

υπερλογικά ουράνια βάραθρά της,

Απαρχής κόσμου κλειστά και σφραγισμένα,
Ελέχθη κάποτε επί ποδός και αορίστως·

Όμως όχι γι' αυτό λιγότερο έτοιμα

Ανά πάσα στιγμή·