Sunday, September 5, 2010

Ο ΚΑΘΗΜΕΝΟΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ

Και προέκυψε αναντιρρήτως πως
To βασίλειο της γης ήταν ελάχιστο

Και διαιρεμένο σε πολλά βασίλεια
Που στους κυματισμούς των μέσα

Στον κόσμο,

Σχηματίζαν ομόκεντρους κύκλους
Γύρω από θρόνο που 'ταν συνήθως

Άδειος·

Οι άνθρωποι κατά τα φαινόμενα
Παρατηρώντας τον άδειο θρόνο

Δημιούργησαν φιλοσοφία, τέχνες,
Ιστορία και πολιτισμό, πράγματα

ωστόσο

Με τα οποία κανείς δεν μπορούσε
Να επιφέρει έναν νέο καθήμενο επ'

αυτού

Πέρ' από

Μια λάμψη κάπως μεγαλύτερη γύρω
Από το ίδιο το κενό, το που σαν μια

σκιώδης έξαψη

Από το κέντρο της οικουμένης, φάνταζε
Πως ήδη βασίλευε πληρέστατα με δίχως

κανένα

κενό

εξουσίας,

Εν τω μέσω συνωστισμών ανθρώπων
Απ' όλα τα βασίλεια της γης οι οποίοι

και πάσχιζαν

να επισυσσωρευθούν ως ένα κάτι

έναντί του,

Με μια βαρειά ανησυχία στη καρδιά
Και με πολύ βάσιμες πλέον υπόνοιες

Ότι τούτο το δικό τους κάτι

θα καλείτο εν τέλει

Να καλύψει το κενό,

Που ατάραχο της όλης εξέλιξης δεν
Φαινόταν καθαρά να επιδοκιμάζει ή

να αποδοκιμάζει

Κάτι·

Χωρίς ωστόσο για αυτό να δίνει την
Μάλλον λυτρωτική εντύπωση

ότι το ίδιο τελείται εν κενώ

ούτε για μια στιγμή·