Thursday, March 18, 2010

CAROUSEL


Μα ας βρεθεί κάποιος επιτέλους
Να σταματήσει αυτόν τον κύκλο,

Έλεγε ολόκληρη η ανθρωπότητα
Ανεβασμένη στ' αλογάκια, καθώς

Περιδινίζοταν σε ταχείες στροφές
Γύρω από το ίδιο πάντα σημείο

αποφυγής

Και τινάζοταν σε αποστροφές από
Τις παιδικές σέλες από τις οποίες

όμως

Κρατείτο γερά για να μην φύγει στο
Κενό, το οποίο κενό είναι αλήθεια

Έμοιαζε να είναι ανέκαθεν γεμάτο
Από θεατές ,όχι πολλούς, ίσως δυο

τρεις

αφοσιωμένους στον καθένα

ξεχωριστά,

Σταματήστε πια τη μηχανή, ωρύονταν,
Μα δεν ακούτε τι σας λέμε, είναι πλέον

Προφανές ότι μηδείς ο επιβλέπων σε
Αυτόν τον γύρο της κατ'εθισμόν ζωής

και του ανέθιστου θανάτου

μηδείς ωστόσο

και ο απουσιάζων

Πάντα κάποιος βρίσκεται στο μάτι
Του κυκλώνα αυτού να πατάει τα

κουμπιά

σε θεία αταραξία,

Ιδού η απλότης, λέγανε,

Όμως εμείς γυρίζουμε, όχι το μάτι του,
Ούτε βέβαια και το δικό μας, τα έχουμε

αληθώς

τετρακόσια

Αν και το πλεόνασμα αυτό, πια είμαστε
Βέβαιοι πως δεν αρκεί για ένα και μόνο

βλέμμα

πάνω

στη ζωή μας

Ούτε όμως και πάνω στο θάνατό μας
Που μας έχει βάλει στο μάτι εξαρχής,

Είπανε και ακούστηκε ο γδούπος ενός
Πεσόντος από το αλογάκι του, πού πας,

του λέγανε

γύρνα πίσω,

του ξαναλέγανε,

Η δε κενή θέση του επιβαίνοντος όμως
Ήταν ένα θέαμα θα έλεγε κανείς που

Καίτοι όχι τόσο ασυνήθιστο για όλους
Τους υπόλοιπους, εν τούτοις έμοιαζε

Να είναι πρωτοφανές κάθε φορά, ο δε
Πεσών απομακρυνόταν γρήγορα προς

τους

θεατές

Και

Ελάμβανε μια αιώνια θέση μεταξύ τους,
Σαν ασάλευτη φωτογραφία τεθνεώτος

πάνω σε

Μπουφέ σε σάλο εορταστικής συνάξεως,
Το δε μοναχικό αλογάκι στην περαιτέρω

πορεία του

Φάνταζε να μην ψάχνει πια για αναβάτη
Αλλά σάρωνε σαν σπασμένη σειρήνα από

περιπολικό

του

θεού

Όλο τον κύκλο κάνοντάς τον να δείχνει
Πιο άδειος και πιο γεμάτος ταυτόχρονα·

Ενώ οι υπόλοιποι θέλοντας και μη ήταν
Σε αιώνια καταδίωξή του, και εκείνο σε

πιθανώς ακόμη σφοδροτέρα

καταδίωξη αυτών,

Ακόμα έναν γύρο, λέγανε, ακόμη έναν,
Ίσως κατ' ελπίδα είναι ο τελευταίος και

Μπορέσουμε πλέον να κατέβουμε, ίσως
Μπορέσουμε 'πιτέλους να χλιμιντρίσουμε,

να

χλιμιντρίσουμε,

επανελάμβαναν,

Αν όχι ως άνθρωποι τουλάχιστον ως άλογα,
Αν όχι, τονίζαν εμφατικώς, προσέξτε καλά,

Αν όχι έλλογα τότε τουλάχιστον ούτε τόσο
Παράλογα, ξέρουμε τι σας λέμε, βεβαίωναν

τολμώντας ντροπαλά

τις πρώτες αφύσικες

ιαχές

Και επωθούντο σαν από δύναμη άγνωστη
Μέσα από τον εαυτό τους να συνεχίζουνε

Μέχρι τελικής πτώσεως η οποία ωστόσο
Ποτέ δεν ερχόταν, το μόνο που σαφώς

όλοι

θεώνταν

ήταν

Το άδειο από αναβάτη και σταθερό
Στη πορεία του άλογο που άγνωστο

για

ποιο

λόγο

Και όντας όλοι ομού σε κύκλο
Έδειχνε πάντα

να προπορεύεται

Με αξιοσημείωτη αδιαφορία ωστόσο·