Πιθανώς ο μεγαλύτερος συνθέτης που δημιούργησε (και) στον 20ό αιώνα στο έδαφος της "μη avant-garde" κλασσικής μουσικής . Γιατί, κατά τα άλλα, η πρωτοπορεία του Edgard Varèse είναι άπιαστο όνειρο για πολλούς, υποπτεύομαι όχι μόνο για εκείνη την εποχή, αλλά και για πολλές γενεές που είναι ακόμα να έλθουν...
Όπως και να έχει ο Richard Strauss είναι ένας από τους πλέον σημαντικούς "ογκόλιθους" της μουσικής στον 20ό αιώνα, και η τελευταία ίσως (μετα)βαγκνερική λάμψη σε μια ταραγμένη εποχή, τέτοια που ήταν αδύνατον να μη πετάξει από τα σπλάγχνα της τον μοντερνισμό (και) στον ήχο.
Ο επικο-ρομαντικός Strauss ωστόσο έγραψε τη δική του "κλασσική" σελίδα ισχύος και ομορφιάς κτυπώντας το σφυρί του Nietzsche πάνω στο αμόνι της πιο λαμπρής επικράτειας της αυστρο-γερμανικής συμφωνικής μουσικής, από τον ιερό Beethoven μέχρι τον μεγάλο κυρίαρχο Wagner έως τον τιτανικής εμπνεύσεως Anton Bruckner.
Στο podium ο κορυφαίος Giuseppe Sinopoli καθώς διευθύνει την Staatskapelle Dresden.
