Αυτό κι αν είναι ανησυχητικό,
Είπαν ολόξαφνα μέσα στον
ύπνο τους,
Καίτοι βάλαμε το ρολόι να μας
Ξυπνήσει στις επτά ακριβώς
Εν τούτοις φαίνεται μάλλον πως
Ο μηχανισμός ξαστόχησε του
σκοπού
Και παραμένουμε κοιμισμένοι
Στη κλίνη μας, το ραντεβού
που είχαμε
βεβαίως θα ματαιωθεί
Και τα νέα τεκταινόμενα το δίχως
Άλλο θα καθυστερήσουν να συμβούν
Το ελάχιστον για μία ημέρα, κατέληξαν
Και εν πλήρη υπνώσει άλλαξαν πλευρό
στον ύπνο τους
ενώ ταυτόχρονα
Διαβάζαν τις εφημερίδες και πίναν
Παγωμένο καφέ, και τα χαρτιά που
τους ανέμεναν
ήταν ήδη πολυάριθμα,
Α να και η σωρός του προγονικού
Χάρτου, σκεφτήκαν, πρόκειται σαφώς
Για το αποτέλεσμα αιώνων, τη σκληρή
Δοκιμασία του ανθρώπου έναντι του
περιβάλλοντός του
Όπως μαθαίναμε και στο σχολείο, και
Ξανάλλαξαν πλευρό στον ύπνο τους,
Αυτά τα μαζεμένα χαρτιά που τόσο
Παθητικά θα δεχθούν την έγκριση
και την υπογραφή μας
μάλλον μοιάζουν σαν το ραντεβού
που είχαμε
Και ανεβλήθη γιατί ακόμα κοιμόμαστε,
Ή πιθανώς να είναι κατά κάποιο τρόπο
η αιτία
που δεν χτύπησε
το ξυπνητήρι,
Είπαν κι ασυναίσθητα κλωτσήσαν
Τα σκεπάσματα 'πό πάνω τους
Καθώς έκαναν νόημα σε κάποιον
Να φέρει την επομένη στοίβα,
Ενώπιόν τους πάντα ονειρευόμαστε
Κάτι που τη τελευταία στιγμή και
αυτό
ακόμα και αυτό
μεταπηδά σε ύπαρξη
Χωρίς να έχει ανάγκη να υπάρξει
Υπολείπεται βεβαίως σε παράσταση
Ζωής, ωστόσο ομολογούμε άνετα
ότι μας μαγνητίζει
με τη σίγουρη
υποταγή και αυτοπροσφορά του
Καίτοι ποτέ δεν φάνηκε να έχουμε
Το όνειρο στα χέρια μας διαθέτουμε
ωστόσο
την μηδέποτε εκλιπούσα
τακτική επιτραπέζια
συνόψισή του,
Και φάνηκε σα να ανοίγαν ένα
Λιπόθυμο μάτι για να το κλείσουν
ξανά,
Ο άνθρωπος υπάρχει για να καταλήξει
Σ' ένα ωραίο έγγραφο, συμπέραναν,
Κι η ζωή του για να κατασταλάξει σε μία
Ακόμη πιο ωραία υπογραφή, βεβαίωσαν
Επιτέλους γελαστά κι εκείνη τη στιγμή
Ακούστηκε ένα ανήσυχο "γκαπ" απ'το
ρολόγι
που κατά τα άλλα
συνέχισε να σιωπά
