Καθόλου δύσκολο δεν είναι,
Φανταζόμαστε, τα κομμάτιά
μας
Ξανά να συναρμολογήσουμε,
Λέγαν εν τω μέσω της νυκτός
θερινής
κατόπιν ημέρας
θεριστικής,
Υφέρπουνε βεβαίως διάσπαρτα
Από δω κι από κει, δεν παύσαμε
έως χθες
να κάνουμε το
κομμάτι μας
Παντού, ιδού όμως τώρα που
Τα χρειαζόμαστε ξανά, άλλως
και πολύ
λογικά
Να ξυπνήσουμε αύριο το πρωί
Για να πάμε στις δουλειές μας
εφικτό δεν είναι
δεν είναι δυστυχώς
ούτε καν μη εφικτό
Όμως εδώ
Στην κοιλάδα του ύπνου και
Μέσω των αθέλητων ονείρων
Θα επιχειρήσουμε εκ νέου να
Τα συγκεντρώσουμε σε μορφή
μία
και
χρηστική
Άλλωστε το κομμάτι μας να
Κάνουμε στον ύπνο μας δεν
είναι δυνατόν
Ας είναι τώρα η ευκαιρία τα
Κομμάτια αυτού του παζλ
και πάλι
να συνταιριάξουμε,
Πιθανώς, λέγαν και διώχναν
Τις τροπικές μύγες από τον
ύπνο τους,
Να έχουμε ως αποτέλεσμα
Έναν καινούργιο εαυτό
Μπορεί να αποβεί εν όψει και
Ο συνήθης παλαιός, μα όπως
και να έχει
άει στα κομμάτια πια,
Τραβάει πολύ η επιχείρηση
Κατά τη νύχτα, οκτώ ώρες
Απώλειας εαυτού για να τον
Ξαναβρούμε, λίγες δεν είναι,
στα κομμάτια λοιπόν,
λέγαν
Και αποφασίζανε σφοδρώς να
Εγερθούν της κατακλίσεως και
Να παρευρεθούν
Στην γνώριμη πραγματικότητα,
Να ορίστε, ακόμη δεν νοιώθουμε
αρτιμελείς
παρόλο
που
Φοράμε όλα τα κομμάτιά μας
Έτσι μας φαίνεται, τουλάχιστον,
Και αν η ζωή είναι μονάχα ένα
Κομμάτι από ζωή, τότε εμείς
για ένα ξεροκόμματο
εαυτού
Νόημα να παλεύουμε δεν έχει,
Απεφάσισαν και ξαναγυρνούσαν
σπίτι τους
να κοιμηθούν,
Για ένα ξεροκόμματο εαυτού
Ας υπάρξουμε ξανά και ξανά
Εν απωλεία συνειδήσεως τούτη
τη φορά,
Και ξαναβάζαν το ξυπνητήρι
Σε λάθος ώρα να χτυπήσει,
Το δε θέαμα που παρουσίαζε από
Τότε η κοιμώμενη ανθρωπότητα
εχαρακτηρίσθη
βεβιασμένα κάπως ως
νομοτελειακό
