Friday, September 19, 2008

Ο ΚΡΙΚΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΛΕΙΨΕ


Είμαστε όλοι ερωτευμένοι με τη
Ζωή, Αγαμέμνων, έλεγε ο μέσος

Μυκηναίος

μπροστά στον βασιλιά του

Που βαριόταν εκείνη τη στιγμή
Θανάσιμα· τούτο βέβαια της

προσοχής σου

δεν θα 'χει διαφύγει,

Συνέχισε

Ο εξομολογούμενος άνθρωπος που
Κοιτούσε τον συνομιλητή του με

πλάγιο

καχύποπτο

βλέμμα,

Εσύ όμως Αγαμέμνων φαντάζεις σα να
Είσαι ερωτευμένος όχι με τη ζωή αλλά

με κάτι

Πέραν αυτής χωρίς να είναι ο θάνατος
Ωστόσο· σ'ελκύει το απαλό θρόισμα

του πέπλου

πάνω στη πραγματικότητα

Αν είσαι εικονοκλάστης, Αγαμέμνων,
Τότε κακώς είσαι βασιλιάς μου και

με διοικείς

Λάβε υπ'όψιν σοβαρώς ότι σκοπεύω
Να σε ανατρέψω και άλλον άρχοντα

στη θέση σου

να εγκαταστήσω

-ελπίζω ότι με καταλαβαίνεις,

Οι δυο άντρες στέκονταν όρθιοι στο
Περίπτερο ενός λούνα παρκ, πετούσαν

κρίκους

στα μπουκάλια,

Προσπαθώ

Να κερδίσω εκείνο το Chateau Margaux
Που βλέπεις, είπε ο Αγαμέμνων ενώ η

προσοχή του

ήταν τεταμένη

σαν χορδή σε τόξο οπλίτου,

Όμως, παπαί, δεν γίνεται, οι κρίκοι
Επιπίπτουν παραπλεύρως και ο

ο οίνος

διαφεύγει εισέτι

της αρπαγής,

Γιατί μου τα λες αυτά Αγαμέμνων;
Ρώτησε ο άλλος δοκιμάζοντας

ανεπιτυχώς

να σκοπεύσει την ίδια

μποτίλια,

Βλέπω πως κι εσύ δεν έχεις καλύτερη
Τύχη, είπε τότε ο Ατρείδης, είναι

Πιθανώς η μποτίλια αυτή το όριό μας
Μεταξύ ημών και του κόσμου,

Άρα ματαίως επιζητείς την βασιλεία,
Ματαίως, επανέλαβε ο Αγαμέμνων,

Δες εμένα, του είπε, καίτοι βασιλεύς
Δεν δύναμαι ωστόσο να βασιλεύσω

σε μια επικράτεια

μεγαλύτερη της σκέψεώς μου

Τα πάντα γύρω μου αλλάζουνε με
Εμμένουσα βλακεία, όμως δεν

βλέπω

λόγο

Να αναδιανέμομαι και να χορηγούμαι
Στη πραγματικότητα με ρυθμό μίας

φωσφοριζούσης

αλυσίδας

αλλαγών,

Λέγω αθώε υπήκοε τελικά, κάτι το
Τόσο απλό: προσπαθώ να γίνω η

μποτίλια

του Chateau Margaux

Επί της οποίας κρίκος στην αλυσίδα
Των γεγονότων δεν στρέφεται ποτέ

Και αυτήν ουδόλως εμπλέκει·

Ο Μυκηναίος τον κοιτούσε παράξενα·
Και οι δυο κάποια στιγμή άρχισαν

να κοιτάζουν

ο ένας τον άλλον

μην αρθρώνοντας λέξη

Μονάχα μια απορία στα νοήματα
Που κάναν με τα χέρια και με τα

μάτια γελαστά

για να συνεννοηθούν

όσον αφορά

Το ποιος θα σκοπεύσει ξανά πρώτος
Την μποτίλια