Αγαμέμνων, τον ρώτησε άξαφνα
Ο νεκροθάφτης, ο κόσμος είναι
εν μέρει
ή
εξ ολοκλήρου;
Διατυπώνω το ερώτημα τούτο
Γιατί θαρρώ πως σε αυτό
εγκλείονται
οι συμφορές
και οι ευτυχίες μας,
Είπε και αμέσως άρχισε να ετοιμάζει
Το φέρετρο της ημέρας, πρόσεξε,
Αγαμέμνων,
αναθάρρησε ο λόγος του ξαφνικά,
Ειτε οι νεκροί βλέπουν το όλο είτε
Όχι, είναι ωστόσο μέσα σε αυτό
αναντιρρήτως
Συνεπώς η ζωή είναι μια τοπική
Εκδήλωση, ο επαρχιωτισμός του
ουρανού
λέγω,
Ό,τι έχει το προνόμιο της εμφάνισης
Έχει ταυτόχρονα και την παρενέργεια
του θανάτου
Και ό,τι έχει το προνόμιο της ομιλίας
Σύρει ως κατάρα απάνω του τη
φθορά
Τα πράγματα είναι πάντα ενεστώτα
Με μια αλήθεια ωστόσο μάλλον
πτητική,-
Και τότε ποιος ο λόγος που τελικά
Εμφανιζόμαστε και δεν αποσύρθηκαμε
εξαρχής
απ'τη ζωή;
Γιατί δεν φύγαμε πριν καν έλθουμε εδώ;
Ρώτησε μάλλον αδιάφορα ο Αγαμέμνων
Ενώ ήταν προφανές πως ήθελε να φύγει
κοιτούσε το ρολόι του συνέχεια,
Φύγε Αγαμέμνων, του απάντησε ξαφνικά
Ο νεκροθάφτης, φύγε, μην σε κρατάω
περισσότερο,
Και φαινόταν σα να έντυνε με μια μυστήρια
Απόχρωση την προτροπή του, φύγε, του
έλεγε,
Αλλά εκεί ο Αγαμέμνων, δεν μπορούσε
Να καταλάβει αν βαριόταν να σηκωθεί
να φύγει
ή ήταν κάτι άλλο
Δεν το κουνούσε ρούπι από τη θέση του
Δεν τολμούσε καν να μιλήσει
.jpg)
