Η κλίνη ευρίσκετο στη πλατεία
Της πόλεως της μεγάλης και
έναντι αυτής
υψώνοταν
η γιγαντοοθόνη
Που εικόνιζε τους ανθρώπους
Μετά την επέμβαση, στις ήρεμες
καθημερινές κινήσεις των
Ήταν καθόλα αρτιμελείς και δεν
Φαίνονταν να νοιάζονται ιδιαίτερα
για το γεγονός
ότι είχαν ένα στίγμα
στο μέτωπό τους,
Ενώ τα ευρισκόμενα προ της κλίνης
Πλήθη σχηματίζαν πολυσχιδείς ουρές
Που φθάναν έως αρκετά χιλιόμετρα
Μέσα στη πόλη, οι άνθρωποι κατά
την αναμονή
Συζητούσαν απαύστως με ζωηρές
Χειρονομίες περί της ταυτότητας
του Προκρούστη,
Δεν αποκλείεται να είναι και κάποιος
Θεός που διοικεί τον κόσμο τούτο
λέγαν μερικοί,
Μπορεί να είναι και ένας φαρσέρ
Με κτηνώδη ένστικτα, προτείναν
άλλοι,
Ή και ένας απλός άνθρωπος όπως
Είμαστε εμείς, χωρίς τίποτε το
ξεχωριστό απάνω του,
σκέπτονταν φωναχτά έτεροι,
με τίποτε το ξεχωριστό απάνω του,
Ξαναλέγαν συνειδητοποιώντας πιθανώς
Κάτι που δεν τους άρεσε, αρχίζαν μάλιστα
να κοιτούν ο ένας τον άλλον
προσεχτικότερα,
Έχω την ασφαλή πεποίθηση ότι δεν
Πρόκειται εξ εμού τίποτε να κριθεί
αρνητικώς
επί της λαμπρής κλίνης,
Δήλωνε ο επόμενος που ετοιμαζόταν
Να υποβληθεί στην άφευκτη επέμβαση,
Και λέγω τούτο μετά σιγουριάς καθότι
Έλαβα τα μέτρα μου στη κυριολεξία
πριν έλθω εδώ
Ιδού
Το ύψος και το πλάτος του εαυτού μου
Δεν υπερέχουν ή υπολείπονται κατ'
ελάχιστον
των διαστάσεων της κλίνης
όπως και οι εκτάσεις των μελών μου,
Συνεπώς δεν πρόκειται ο Προκρούστης
Να ανεύρει κάτι εις εμέ που να τον
ενδιαφέρει,
όχι,
Ανέγγιχτος και καθαρός προσέρχομαι,
Έτσι και θα φύγω απ'εδώ, στον ειρμό
των ζώντων
να επικολληθώ
με νέα αίγλη,
Ο δήμιος από πάνω του τον παρατηρούσε
Ακίνητος, φαινόταν είτε σα να σκεπτόταν
βαθειά
είτε σα να μη σκεπτόταν καθόλου,
Είναι προφανές
Ότι μου κάνουν νόημα να φύγω, είπε
Από μέσα του ο κατακλιθείς, και ακόμα
προφανέστερο
πως ετοιμάζεται να ξαπλώσει
ο επόμενος από μένα
Ας σηκωθώ να φύγω, αποφάσισε εν τέλει,
Και άρχισε να ξεκλειδώνει τις χειροπέδες
μόνος του
Ας υπάγω στην οικία μου, στην εργασία μου
Στη ζωή εν γένει, ανακτώ τον εαυτό μου
χωρίς ζημία
ή βλάβη άλλη,
Και
Αφημένος στη χαρά των σκέψεών του
Δεν άκουγε, διόλου δεν άκουγε τον ήχο
Του αρχαιοτάτου χάλκινου πρίονος
Που εσύρετο επ'αυτού όσο το δυνατόν
πιο διακριτικά
