Ξάφνου έπεσε το τσέλλο απ' τα χέρια
Ενός μουσικού και κατρακύλησε
στους θεατές
Χτύπησε κάποιον στο κεφάλι
Ο οποίος μάλιστα σωριάστηκε
καταφανώς τεταραγμένος
ενώπιον των υπολοίπων,
Το έργο αυτό του Webern απαιτεί
Πολύ προσεχτική αιματόρροια και
οργή Αχιλλήος, του είπαν
Καθώς του σκουπίζαν τα αίματα,
Προφανώς είστε παρανοϊκοί,
Απάντησε αυτός, ωστόσο θα 'λεγα
Ότι δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο
Τα μαύρα ρούχα των μουσικών
Ταιριάζουν με το φωτεινό της αιθούσης,
Και ζήτησε ένα ποτήρι νερό
Οι μουσικοί συνέχιζαν παρ' ολ' αυτά
Να παίζουν αμέριμνοι
Ο δε ήχος που έλειπε βγήκε από την
Αίθουσα, είχε γίνει άγριο ποδάρι
Θέριζε το κόσμο στους διαδρόμους
Χτυπούσε όλη νύχτα τη πόρτα
Να του ανοίξουν να μπει ξανά
μέσα,
Τις ει, τις ει,
Tου λέγανε, δεν σου ανοίγουμε,
Εκείνος συνέχιζε να χτυπάει,
ανοίξτε μου να μπω,
τους φώναζε,
ανοίξτε μου αυτή τη στιγμή,
Δεν περνάς λύκε κακέ δεν περνάς,
Απαντούσαν σύσσωμοι οι θεατές
ευρισκόμενοι
εν μεγάλη εξάψει αντιστάσεως,
Και συνέχιζε ο ήχος να θερίζει ποδάρια
Στους διαδρόμους
Ενώ οι μουσικοί
Μαδώντας στη κυριολεξία τα έγχορδα
Όντας κουτσοπόδαροι στην προκυμαία
της πιο ηδονικής
έλλειψης
ισορροπίας
Κρατούσαν τη μαύρη ηχώ
Του οργάνου που δραπέτευσε
μακριά απ'το κόσμο
-προς το παρόν
