Αρκετά, φτάνει ως εδώ, επανέλαβαν
Φιλοτίμως εκνευρισμένοι, άλλο τι δεν
πρόκειται να ανεχθούμε
Και βγήκαν όλοι μαζί από το πελώριο
Γραφείο του κόσμου όπου και συζητείτο
Το ενδεχόμενο βίαιης προαγωγής του
Παρελθόντος των, ως εδώ, α όλα κι όλα
λέγαν,
Ακούσαμε πολλά, όχι όμως και αυτό,
Ξεφυσάγαν, το παρελθόν μας είναι
μια χαρά,
δεν
Πρόκειται να το αλλάξουμε, άλλωστε
Κατά το ισχύον έθιμο περηφανευόμαστε
γι'αυτό,
κατέληξαν,
Τότε λυπάμαι, είπε ο σκιώδης καθήμενος
Στο γραφείο, δεν μπορώ αλλιώς να σας
ευχαριστήσω
για όσα κάνατε για μένα,
Όμως αυτοί δεν τον ακούγαν πλέον
Μπαίνοντας όλοι μαζί στο ασανσέρ
πατήσαν αδίστακτα το κουμπί
Ο θάλαμος ωστόσο κατά την κάθοδό του
Δεν σταματούσε, δηλαδή έως σήμερα
ποτέ του δεν
σταμάτησε
Η εκδηλωθείσα στάση κατά την
Απόπειρα εξόδου εκ του κτιρίου
Ερχόταν σε αντινομία με την
Άρνηση στάσεως του ασανσέρ
Και από που εν τέλει
προέκυπτε η αντίσταση
καθαρό δεν καθίστατο
Ο συμπαρασυρμός και των δύο
Προς ατελεύτητη κατάβαση
Ελάχιστες προοπτικές αποκατάστασης
Φανέρωνε
Σαν κάποιος να εκτόπισε με κίνηση
Μοχλού καταπακτής κάθε υπόσταση
αλληλεγγύης
ανάμεσα άνθρωπο και μηχανή
Το ασανσέρ δεν υπάκουε σε κάτι
Που έτσι κι αλλιώς δεν το αφορούσε
Οι άνθρωποι δεν αποτείνονταν σε κάτι
Που έτσι κι αλλιώς δεν του απευθύνονταν
Την πλήρη ασυνεννοησία
Της πραγματικότητας με τον εαυτό της
Δεν μπορούσαν να αποσοβήσουν
Οι διατεταγμένοι περιστασιακοί ήχοι
Και γέλωτες που έρχονταν
απ'τους αιώνιους
ορόφους
Πανάρχαια σπήλαια γεμάτα από
Νεκρούς απροσδιόριστης αιτίας
ενός όχι εύκολα ομολογημένου
παρελθόντος
της ανθρωπότητας
Είχαν ξυπνήσει,λέει,από την τόση
Φασαρία στο κτίριο και ευρίσκοντο
σε μια διάθεση
εύθυμης κατανόησης
και αναμονής
