Wednesday, May 7, 2008
Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ (ΑΛΛΗΣ) ΖΩΗΣ
Αγαμέμνων, μας μένει τελικά αυτή
Η εκτίμηση, του είπανε οι Μυκηναίοι
Καθώς διαιτήτευε έναν αγώνα ice hockey,
Θεωρούμε πως δεν βρίσκουμε κάποιο
ιδιαίτερο
νόημα
Από την μελέτη της Ιστορίας οσαύτως
Ενώ φημολογείται δε ότι το περιβόητο
πρόταγμα
Πως εξ αυτής μαθαίνουμε για να μην
Επαναλάβουμε, δεν είναι τίποτ' άλλο
από
αμηχανία,
Λέγαν, και αφού έκαναν διάλειμμα
Για να πάνε να δουλέψουν, ξαναπήγαν
στο γήπεδο
και συνέχισαν,
Μπορεί η Ιστορία να έχει τη λογική της
Όμως οι άνθρωποι δεν είναι ακριβώς οι
φορείς
του μέλλοντος
Θα λέγαμε μάλιστα ούτε του παρελθόντος
Αλλά μάλλον ενός βρασμού υπεραιωνίου
Που ανά πάσα στιγμή απειλεί να τραπεί
Σε πραγματικότητα, Αγαμέμνων μας ακούς;
του φώναξαν
Ενώ εκείνος προσπαθούσε να χωρίσει δύο
Παίκτες που είχαν έλθει στα χέρια, τελικώς
τους επέβαλε ποινή,
Και ποιο είναι αυτό λοιπόν; τους ρώτησε
Ενώ έκανε νόημα για την επανεκκίνηση
του αγώνα,
ποιο ακριβώς;
Ήρεμα ο σύνολος όγκος των θεατών τότε
Σηκώθηκε απ'τη θέση του και του απάντησε
μουρμουριστά
σαν σε ήδη σπαταλημένη ψαλμωδία,
Το ότι ζούμε δεν σημαίνει ότι υπάρχουμε
Το ότι είμαστε ορατοί δεν σημαίνει ότι
μπορούμε
Να είμαστε πραγματικοί και πάν' απ'όλα
Το ότι πεθαίνουμε δεν σημαίνει ότι κάποτε
εν αντιθέσει
δεν είμασταν νεκροί
Προσποιούμαστε τους ζωντανούς μάλλον
Άτσαλα λικνίζοντας παντού γεγονότα
θερμά
Εξ αυτών των γεγονότων ποριζόμαστε
Την άσπιλη δικαιολογία για ύπαρξη,
Και η Ιστορία πού μπλέκει με όλα αυτά;
Ρώτησε αδιάφορα ο Αγαμέμνων ενώ
Απέφευγε κάτω από τα πόδια του το puck,
Οι συγκεντρωμένοι δεν απεκρίθησαν
Τον κοιτούσαν με ύφος σα να του λέγανε
πως είχαν ήδη απαντήσει
Ενώ
Παρέμεναν εν τη εγέρσει ως συσσωμάτωμα
Διακεκριμένου όχλου σε άτυπο συλλογικό
στοχασμό,
Ο Αγαμέμνων πιθανώς δεν πρόλαβε να τους δει
Στην πλήρη περιθωριοποιημένη δόξα τους στις
κερκίδες
Ήταν
Απασχολημένος ξανά με τους ίδιους παίκτες
Που είχαν έλθει πάλι στα χέρια
ανυπομονώντας