ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ

Αν ο Απόλλων είναι το πνεύμα της Αρμονίας , τότε στη μουσική του Béla Bartók συχνά κάνει την εμφάνισή του ο Απολλύων, ο άγγελος της αβύσσου. Τα περισσότερα έργα του Bartók φαντάζουν να βρίσκουν την κατάληξή τους όχι στο μουσικό φινάλε τους αλλά καταμεσής του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Από αυτή την άποψη ο ίδιος είναι ένας προ-απολλύων, προάγγελος της επερχομένης αβύσσου.
Το αριστουργηματικό Δεύτερο Κονσέρτο για Βιολί του δεν θα μπορούσε να βρει καταλληλότερο εμψυχωτή από την κορυφαία Silvia Marcovici.
Παρακολουθείστε το δοξάρι της πώς εφάπτεται και κινείται επί των χορδών του βιολιού. Λες και υπάρχει κάποιος μαγνήτης που συνδέει αυτά τα δυο κατά τη στιγμή της εκτέλεσης. Μια τέτοια ψυχική και καλλιτεχνική ταύτιση.




Brahms: το Δεύτερο Κονσέρτο για Πιάνο και Ορχήστρα.Και κατά τη γνώμη μου το απόλυτο κονσέρτο για πιάνο. Ίσως μόνο το Νο.3 του Beethoven μπορεί να το συναγωνιστεί.
Μια κορυφαία έκφραση ρομαντισμού, πάθους, τυχοδιωκτισμού, τρέλλας και έρωτα, τέτοια που μόνο ο Brahms θα μπορούσε να πραγματώσει.
Παρακολουθώντας κανείς τον Daniel Barenboim κατά τη στιγμή της εκτέλεσης συχνά έχει την απορία αν είναι αυτός που παίζει το πιάνο ή αν το πιάνο παίζει αυτόν. Ένας σπάνιος διάλογος ανάμεσα στον εκτελεστή και το όργανο.