Tuesday, February 12, 2008

Η ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ


Υπάρχει ένα πρόβλημα, κατέληξαν
Κάποια στιγμή ενώ κρατώντας τις

βαλίτσες

Τις ετοιμάζαν για τον έλεγχο του
Αεροδρομίου, σαφώς υπάρχει

πρόβλημα

και αυτό

είναι ο εαυτός μας

Φαντάζει αδύνατον να χωριστούμε
Απ' αυτόν και άλλο τόσο δύσκολο

να ενωθούμε

μαζί του

Η συνοδεία του διακριτική δεν είναι
Μας προκαλεί συνήθως αίσθηση

Όμως σπανιότατα θα μας εκπλήξει
Είναι απλά μαζί μας , δεν φαίνεται

Να έχει εξάρσεις ή ατονίες σε σχέση
Με μας, αναπνέει μαζί μας, μιλάει

Eπίσης όταν ομιλούμε, αλλοίμονο
Όταν σκεπτόμαστε είμαστε σίγουροι

Πως παρακολουθεί τις σκέψεις μας
Κι ακόμη όταν κοιμόμαστε μάλλον

Δεν μπορούμε να απαλλαχθούμε
Τα αναίτια όνειρα μπορεί να μας

τα στέλνει και αυτός

Χωρίς ποτέ την άδειά μας να 'χει
Εχθρός μας δεν είναι και ας λέγει

ο συρμός

Μα μήτε και φίλος απλά αδιάφορος
Και πάνω απ'όλα ξένος με εμάς

Ίσως είναι αυτός ο θρυλούμενος ξένος
Ίσως και όχι, πάντως η σιωπή του

είναι ανησυχητική

Φαντάζει σαν να ετοιμάζει εισβολή
Από το πουθενά και όχι από παντού

Εν κατακλείδι συνοψίζοντας

δεν

Είναι ότι τον απεχθανόμαστε δεν
Είναι ότι τον αγαπάμε, απλά μας

Φαίνεται παράξενο και ίσως κάποτε
Ενοχλητικό που μας ακολουθεί όπου

Και αν πάμε

Σκοτεινός συνοδός με τις προθέσεις του
Σίγουρα ανεξακρίβωτες και αδιαφανείς

Δεν είμαστε σίγουροι αν πρόκειται εν τέλει
Να κλέψει την παράσταση από εμάς τους

ίδιους

είτε για καλό είτε για κακό

Το ποιος απ'τους δυο θα επιβιώσει
Δεν το ξέρουμε

Και το ποιος απ' τους δυο πραγματικά
Θα έχει υπάρξει

Και τούτο ίσως δεν θα το μάθουμε ποτέ