Monday, February 18, 2008

Ο ΜΟΡΦΑΣΜΟΣ


Στο μέσον του θαλάμου εντοπιζόταν
Μονάχα το ημίφως και η σκιά του

ανθρώπου

Και το ημίφως φαινόταν να ανέρχεται
Σιγά σιγά προς την οροφή και από κει

Να κατέρχεται προς βυθούς μη ορατούς
Το δάπεδο δεν θα μπορούσε να τους

συγκρατήσει

μα μήτε και να τους αποκαλύψει

Η όλη κίνηση ήταν κίνηση προβολέως
Χωρίς πουθενά να υπάρχει ο προβολεύς

Και η ανισορροπία της οπτικής φάνταζε
Κάποια στιγμή σαν επέμβαση από τα έξω

Σαν κάποιο έξω από το χρόνο συνεργείο
Να ελάμβανε λήψεις εικόνας εκ του χώρου

Ο δε κυματιστός αναπαλμός και ψίθυρος
Του λιγοστού φωτός ήταν φανερό πως

επικεντρωνόταν

στο

Πρόσωπο που απορροφούσε τις λάμψεις
Εκβάλλοντάς τις ως συσπάσεις σκιώδεις

και προβολές

των μιμικών μυών

Κι η όλη αναδίπλωση του προσώπου
Κατά τη στιγμή του φωτισμού του

Παρέπεμπε σ' ανύποπτη θάλασσα καθώς
Γρήγορα εικονίζει το κατάρτι τεθλασμένο

προτού

Το πλοίο απομακρυνθεί και ξανά παραδώσει
Την επικράτεια στην μη έκφραση της φύσης

Ένας κόσμος ωμός χωρίς διαμεσολάβηση
Έκανε την εμφάνιση του, ένας κόσμος

Πιθανώς παράγωγο ενός παιχνιδίσματος
Με εξίσου πιθανή μια αυτοφυά υπόσταση

Κόσμος

Μιας στιγμιαίας έκφρασης σαν σκαλιστός
Από πολύ καιρό πριν σε βράχο σάρκινο

Και το θέμα η πλήρης ανέλκυση θα οράτο
Ασφαλώς σαν αποκάλυψη στο χείλος

κάθε όρασης

Ενόσω το δίλημμα αν το φως ήταν τελικώς
Που στον αργό χορό του σ' έκφραση συσπάτο

ή ο άνθρωπος


έμενε μετέωρο στην

προοπτική

αιώνων