Το Κομμουνιστικό Κόμμα Μυκηνών (ΚΚΜ)
Έκανε συνέδριο εκείνο το βράδυ, και στην
αίθουσα
Υπήρχαν μόνο δυο μικρόφωνα, ο εισηγητής
Και ο Αγαμέμνων καθισμένος στις θέσεις
των απρoσκλήτων,
Ουδείς άλλος εντοπιζόταν στις εργασίες
Ενώ το ένα μικρόφωνο κοιτούσε στη
δύση
και το άλλο
στο βορρά,
Μπορεί το σοσιαλιστικό μας όραμα
Να φάνηκε ότι κατέρρευσε με την
πτώση
του τείχους
της Τροίας,
Ξεκίνησε να λέει ο εισηγητής, ωστόσο
Ειλικρινά δεν βλέπουμε λόγο να το
διαλύσουμε
ας μείνουμε εδώ
Ίσως για κάποιες δεύτερες δουλειές
Όπως ας πούμε, η έκδοση των απάντων
του Ποσειδώνος,
Πάντοτε ονειρεύτηκαμε τις λαοθάλασσες
Μα όταν λίγο απείχαμε από το να τις
κάνουμε δικές μας
δυστυχώς
τις αφαλατώναμε,
Και ποιο το όφελος από μια τέτοια
Ελαφρά συνύπαρξη με την Ιστορία,
Πετάχτηκε τότε ξαφνικά ο Αγαμέμνων
Καλά προετοιμασμένος για το ρόλο
Του Αγαμέμνονος,
Αγαμέμνων, σκουλίκι, προβοκάτορα, χαφιέ,
Του αντιπρότεινε ο εισηγητής με χαρά,
Εσύ ηγήθηκες αυτής της ξεδιάντροπης
Ξεινοκίνητης ιμπεριαλιστικής κατοχής
στη Τροία
Και τώρα τάχα μου σε πήρε ο πόνος
Για την λαμπρή κατάντιά μας που
αν μη τι άλλο
Έχει κάτι από κάποια χρηστική αξία
Για να συνεχίζει να υπάρχει η δόξα
της βασιλείας σου,
Είπε ο εισηγητής και το πρόσωπό του
Φωτίστηκε από λάγνα έξαψη, και ξαφνικά
διέκοψε τον εαυτό του,
αλήθεια
Αγαμέμνων,
Τι ώρα είναι; ρώτησε αναπάντεχα
Όμως εκείνος δεν είχε ρολόι πάνω του.
Ιδέα δεν έχω, του απάντησε, ούτε εγώ,
Συνηγόρησε και ο εισηγητής, και δεν
βλέπω
πουθενά την ώρα εδώ,
Ένα ρολόι τοίχου τουλάχιστον
Θα μπορούσε να υπάρχει,
Συνέχισε χαμογελώντας άθλια,
Ενώ ο Αγαμέμνων τον κοιτούσε
Έντονα
Ο άνθρωπος των μικροφώνων
Τον κοιτούσε και αυτός
Ο καθένας προσπαθούσε να μαντέψει
Την χρονική ποσότητα της στιγμής
από τη ποιότητα του αχρόνου κενού
του άλλου
Η στιγμή ήταν περίπου η κατάλληλη
περίπου η αναμενόμενη
Κι ενώ πλήθος στο κτίριο δεν υπήρχε
Τα χειροκροτήματα ακουγόνταν
Σαν από διπλανή αίθουσα
