Η παράσταση αυτή δεν με ικανοποιεί,
Είπε ο άνθρωπος του απογεύματος
Καθώς κοιτούσε απ'το μπαλκόνι του
Τον κόσμο, όμως δεν υπάρχει λόγος
τώρα
να προσπαθώ να την
τροποποιήσω
Ας επιχειρήσω καλύτερα να την αφήσω
Ως έχει, ίσως με αυτό το τρόπο επέλθει
η αυτόματη ίαση,
Διόλου απίθανο λέγω, και ίσως ακόμη
Η άφεση να είναι πολυτιμότερη της
εκβίασης,
είπε
αφανώς ταλαιπωρημένος,
Και κατέβηκε γρήγορα τις σκάλες
Να πάει να περισυλλέξει από τους
δρόμους
Ό,τι μπορούσε ακόμα να σώσει,
Αφήστε με, είπε, ποδοπατώντας
τους περαστικούς,
αφήστε με
Ίσως προλαβαίνω ακόμα το τρόλλεϋ
Ίσως δεν είναι τόσο δύσκολο να φθάσω
κάποτε,
Και όντως το πρόλαβε και χάθηκε
μέσα του,
Οι κεραίες του οχήματος ωστόσο
Φάνηκε για μια στιγμή να ξεκολλάνε
από τις ράγες
Οι ράγες του συρμού όμως δεν φάνηκε
Να κλονίζονται από το γεγονός της
ξαφνικής
άφεσης
Το όχημα περίμενε υπομονετικά
Ώσπου να ολοκληρώσουν οι κεραίες
τον εναέριο πέρα δώθε
επιπόδιο
σπασμό τους
Οι επιβάτες κοιτούσαν έξω μεν
Όχι όμως τις κεραίες
Μονάχα τον άδειο συρμό
