Τους ήταν αδύνατον να θυμηθούν
Ποιος ο σκοπός της συνέντευξης,
Και όμως, αν μη τι άλλο θα 'πρεπε
Να θυμάστε για ποιο λόγο ήρθατε
εδώ,
Απετάθη ο ερωτών στον καλεσμένο,
Όχι δεν θυμάμαι ειλικρινά, του είπε
αυτός,
Δυστυχώς ούτε κι εγώ , είπε ο ερωτών,
Ωστόσο πρέπει να συνεχίσω τις
ερωτήσεις,
Ο δε καλεσμένος τον άκουγε μαγεμένος
Το γεγονός της αφαίρεσης του
συμβάντος
Από την ιστορία δεν του περιέσπασε
Την ισχυροτάτη έλξη για τη πιθανώς
μεγάλη τύχη
Που τον ανέμενε, είμαι στη διάθεσή σας
Είπε στον ερωτώντα, πείτε μου
παρακαλώ,
Ίσως αν αναπολήσουμε το παρελθόν
Υπάρχει μία πιθανότητα να θυμηθούμε
δεν νομίζετε;
Μάλλον αυτό είναι το τέλος του κόσμου,
Ήρθε η απάντηση από την άλλη πλευρά,
κι αν όχι το
τέλος
τότε σίγουρα η αρχή του,
Όμως ο ερωτών φαινόταν καθαρά
Πως ήταν προβληματισμένος
Κοιτούσε τον καλεσμένο στα μάτια
Με ένα ύφος εξεταστικό ως εάν
Ο δεύτερος ήταν κάποιος απρόσκλητος
Σφετεριστής της μοίρας ο φέρων το
μεγάλο θράσος
Ν' απαιτήσει περιοχές έξω από τη νόμιμη
Δικαιοδοσία του, του φάνηκε δε για μια
στιγμή
Πώς καθόταν εκείνος στην καρέκλα
Της εξουσίας κι όχι αυτός, όχι όχι
δεν μπορώ
να θυμηθώ,
Κατέληξε, ας σταματήσουμε εδώ τη
Συνέντευξη, πρότεινε τελικά,
Παρ' όλ' αυτά
Ήταν φανερό
Πως και οι δύο θα κατέβαλαν επί μακρόν
Επίπονες προσπάθειες να θυμηθούν
Κοιτούσαν με ελπίδα
ο ένας τον άλλον
Και ίσως και με κάποια αμοιβαία κατανόηση
Αν και
δεν είναι σίγουρο αυτό
