Wednesday, October 10, 2007

L' AFFAIRE SECRÈTE


Στη κεντρική πλατεία του Μύνστερ
Υπήρχε ένα ζωντανό άγαλμα

Όταν η κίνηση ήταν μεγάλη γύρω του
Έμενε πλήρως ακίνητο

Στη γνώριμη καθιερωμένη πόζα του
Υποτίθεται ότι κοιτούσε τον ορίζοντα

Οι άνθρωποι το βλέπαν και έλεγαν
Να ένα άγαλμα, μπορεί να μας αρέσει

μπορεί και όχι

Πάντως φαίνεται εντυπωσιακό και
Αντίθετα με εμάς τους ανθρώπους

Που κινούμαστε ολοένα, τούτο παραμένει
Στον κόσμο του αδιαλλείπτως βυθισμένο

όπως κι εμείς φυσικά

Μόνο που αυτή η ασάλευτη κίνησή του
Είναι για μας το δίχως άλλο εξωφρενική

Σαν κάποιος να το σταμάτησε απ' τη ζωή
Και παρά τη θέλησή του να το έσυρε εδω

Δεν γνωρίζουμε βεβαίως τι 'ν' αυτό
Γνωρίζουμε ωστόσο εκ της όψεώς του

Πως εκείνη τη στιγμή κοιτούσε τον ορίζοντα
Ας αποφύγουμε λοιπόν να κοιτάμε σε

βάθος κόσμου

Μην μας αρπάξει κάποια δύναμη κι εμάς
Ακατονόμαστη και αγάλματα μας κάνει,

κατέληγαν

Και παρατηρούσανε τη μπρούτζινη μορφή
Για να κρίνουν κατά πόσο τους αρέσει ή όχι,

Όταν όμως δεν φαινόταν ψυχή
Συνήθως αργά τη νύχτα, το άγαλμα

Γρήγορα κατέβαινε από το βάθρο του
Και έκανε γυμναστική να ξεμουδιάσει

Κανείς βέβαια δεν το είχε δει ποτέ
Να κινείται - και σίγουρα όλ' αυτά

Ελέγχονται ακόμα και ως φήμες
Πιθανώς ανακριβείς

Λέγεται πως επέτρεψε μόνο σε μία
Γυναικεία φιγούρα ντυμένη συνήθως

στα μαύρα

Που είχε μεγάλα όμορφα μάτια
Και προχωρούσε με βήματα χορού

Να το δει εν κινήσει

Έκτοτε ο κόσμος δεν δημιουργήθηκε
Τα όρη και οι θάλασσες ποτέ δεν

εμφανίστηκαν

Τα πτηνά δεν πέταξαν ποτέ στον ουρανό
Και τα θηρία της γης επ' αυτής ποτέ δεν

περπάτησαν

Και οι πόλεις αποσύρθηκαν από την
Ορατότητα υπήρχαν μόνον οι

άνθρωποι

κλεισμένοι σε θήκες

Η εφαπτόμενη των δύο κινήσεων κατά
Πως συνάγεται εκ των θρυλουμένων

δεν φαίνεται πως ήταν

απλά και μόνον ένας

μυστικός έρως

Αλλά και μια επίσης αναδιανομή
Της Φυσικής, από τότε το Μύνστερ

βρισκόταν σε διαρκή νύχτα

Και ουδείς κυκλοφορούσε στους δρόμους
Από φόβο μην σκοντάψει στο πηχτό

σκοτάδι

Και οι πρώτες έννοιες άρχισαν
Να δημιουργούνται τότε στον

σκοτεινό ανθρώπινο

εγκέφαλο

Ενώ η πρώτη λέξη που ελέχθη
Ήτανε

durch

Και αργά αργά το βαρύ ανθρώπινο σώμα
Τραβούσε την ασημένια κουρτίνα πιο κει

για να μπει μέσα

να 'ρθει σε ύπαρξη