Δεν μπορούμε τίποτε να φανταστούμε
Να λειτουργεί χωρίς μια ιεραρχία
δομημένη,
Φώναξαν για μια στιγμή οι άνθρωποι
Όλοι μαζί στον ύπνο τους ταυτόχρονα,
Η άλυσος των εντολών εκ των άνω προς
Τα κάτω κι από κει ακόμα παρακάτω
θυμίζει ανηφορική
διαδρομή
Έστω και με τρόπο αντίστροφο
Η τελική πράξη είναι μια κορυφή,
Προς το παρόν όμως πάσα γραφειοκρατία
Ας την καταργήσουμε κοιμώμενοι
ότι ο ύπνος
προσφέρει αυτή τη δυνατότητα
απλόχερα,
Κατέληγαν και συνέχιζαν να παραμιλούν
Εν κατακλίσει με ακαταληψίες και
εξαρθρωμένα βαγόνια ονείρων
από τους συρμούς
της καθημερινότητας
Η χώρα βυθιζόταν στο χάος καθ' όλη
Τη διάρκεια του μαζικού ύπνου
Οι καφετιέρες βράζανε μόνες τους
Τον καφέ, τα κουδούνια ηχούσαν
απ' το πουθενά
Η πόρτα άνοιγε σαν από αόρατο χέρι
Και κάποιος τελικά έμπαινε μέσα
Να δηλώσει τα απροσδόκητα νέα
Κάποιος που ήταν ο γείτονας, ο συγγενής,
Ο φίλος, ο αδελφός και ο θεός και ίσως
το αφεντικό
Και κάνοντας μόλις ένα βήμα
Έπεφτε στο κενό, - έλεγε σαφώς α
Παρ' ολ' αυτά μήτε φωνή ακουγόταν
Μήτε κι ο γδούπος από κάτω
Tο πτώμα συνέχιζε να μιλάει απαύστως
Από το δρόμο και επιχειρηματολογούσε
Κανείς όμως δεν άκουγε
Όλοι κοιμόνταν
Και η εναλλαγή του πρωινού με την εσπέρα
Και της εσπέρας με την νύχτα έδινε ένα
κάποιο χρώμα
στην εξέγερση του ύπνου
Καίτοι ανάγκη ιεράρχησης στο κόσμο
Δεν υπήρχε πλέον, εν τούτοις η ιεραρχία
στο ουράνιο στερέωμα
συνέχιζε να υφίσταται
Αν και ήταν φανερό
Ότι το όλο ξαφνικά προκύψαν
Μετεπαναστατικό θέμα
Έμοιαζε με διαφωνία
Σε τόνο ανοίκειο
σχεδόν εχθρικό
