Και συνέχιζαν να ζουν την κάθε μέρα
Στεντόρειοι μα με ψυχή ψιθυρίζουσα
Νεκροί όντες τους νεκρούς αποστρεφόμενοι
Ζωντανοί θεωρούμενοι τους ζωντανούς
δις αποστρεφόμενοι
Μην γνωρίζοντας προς τα πού να πάνε
Διαρκώς εντοπιζόμενοι ακίνητοι στα
σταυροδρόμια
Με πόση χάρη αυτοματική αποστρέφονταν
Και την κλίση απ' τη μια μα κι από την άλλη
πλευρά,
Βαδίζουμε ίσια, έλεγαν, εκλογικεύοντας
Με ύφος τολμηρό την ατολμία
Ενώ από δεξιά τους ανέμενε ο θάνατος
Και απο αριστερά πάλι ο θάνατος
Είχαν κατά μία έννοια δίκιο συνεπώς
Και δίχως άλλο η όλη στάση τους
συνετή λογίζετο
όπως και ήταν
Κι η τόση φασαρία της ζωής των
Σπανίως διεκόπτετο απ' την
διακριτική ευχέρεια του θανάτου
Δεν τους αφαιρούσε όλους μαζί
Μα συνήθως έναν έναν
Το όλο συστηματικό της απώλειας
Ουδόλως επιδρούσε στο ευθύ ρεύμα
Η δε ακαμψία της γραμμής προς τα εμπρός
Ως rigor mortis δεν θεωρείτο ποτέ
Και οι φωνές τα γέλια οι συνομιλίες
Δίναν κάποιο τόνο στην απαρχής του
κόσμου
πένθιμη πομπή
Και οι συνουσίες των φαντάζανε
Σαν το τρελλό αναπάτημα τ' αναστενάρη
Σε φωτιά που ως σήμερα τίποτε
έτσι κι αλλιώς
δεν κατέκαψε
****************************************
********************************************
Μπορείτε να ακούσετε στο gcast, δίπλα δεξιά στη παρούσα σελίδα, ολόκληρο το αριστουργηματικό War Requiem (1962) του Benjamin Britten. Επίσης στα video του vodpod προσετέθη και ένα μικρό απόσπασμα από το έργο αυτό με τον Μstislav Rostropovich να διευθύνει τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βαρκελώνης.
