Η πτώση ήταν ακαριαία και άμεση
Όλοι οι καλεσμένοι βρέθηκαν σε μια
στιγμή άχρονη
Στη μισοκτισμένη Βίλλα Αφροδίτη·
Η ανέγερσή της συνεχιζόταν καθ'όλη
τη διάρκεια της Ιστορίας
ανθρώπινης και μη·
Πέσαμε τόσο ξαφνικά, μονολογούσε
Η Σελήνη, που δεν προλάβαμε καν
να νοιώσουμε τον ίλιγγο
Πτώση δεν καταλάβαμε ποτέ, μόνον
Το βάδισμα επί εδάφους επιπέδου
Ναι, έτσι,
Φτάσαμε μεν αλλά τούτο δεν φάνηκε ποτέ
Χωρίς καμμία μαρτυρία ήλθαμε εδώ κάτω
από τόσο μεγάλη απόσταση
όσο ακριβώς απέχει το ένα μάτι από το άλλο
ή
όσο απέχει η ψυχή από το σώμα·
Ο Ενδυμίων άκουγε προσεχτικά
Και προβληματιζόταν σοβαρά
Ότι είχε ξυπνήσει βέβαια και είναι
Αλήθεια πως το στοχαστικό των λόγων
της αιώνιας ερωμένης του
Ουδόλως παρεμβλήθη στην πρόθεσή του
Να την καβαλήσει εκείνη τη στιγμή
από πίσω
Η Σελήνη σκύβοντας πρόθυμα τον δέχθηκε
Καταπαύοντας την ιώδη σκέψη της
λίγο πριν
Απωλεσθεί πληρέστατα στις δίνες και τους
Ενιαυτούς μίας μακρηγορούσης ηδονής
Η Βίλλα άρχισε να τρεμοπαίζει στην όραση
Μέχρι που έγινε ο πλανητικός ήλιος
σε αιώνιο μεσημέρι εκτός ιστορίας
στρείδι χρυσέης θαλάσσης
σε καταρροή αναστενάγματος
