Και οι αιτήσεις των ανθρώπων κατά κανόνα
Δεν εγίνοντο δεκτές από την Ανωτάτη Αρχή
η φύση
Της οποίας δεν ήταν πλήρως εξακριβωμένη
Ελέγχεται ως θρύλος ο,τιδήποτε σχετίζετο
με αυτήν,
Δεν μπορούμε να ορίσουμε ακριβώς σε τι
Συνίσταται ωστόσο η παρουσία της είναι
παντού
εμφανεστάτη
Δεν είναι θεός δεν είναι κόσμος φύση μήτε
Μηδέ και έργο κράτους ή ανθρώπων
είναι όμως
η Αρχή,
Μονολογούσαν κατά τη διάρκεια του πρωινού
Ενώ συνέτασσαν άλλη μία αίτηση προς αυτήν,
Μπορεί τούτη τη φορά να εισακουστούμε
Μπορεί επιτέλους μια άλλη αυλαία να ανοίξει
σ' αυτή τη ζωή
και έναν ρόλο πλέον ταιριαστό
να υποδυθούμε
Μπορεί το Ελδοράδο να μας περιμένει στη γωνία
Και ακόμη διόλου απίθανο το Νέο Κόσμο
να ανακαλύψουμε
για μας ετούτη τη φορά,
Και χαμογελούσανε προκαταβολικώς
Ωσάν να είχαν τις μεγάλες αμοιβές του
μέλλοντος
ήδη μπροστά τους
Με φάλτσο πάθος και διηνεκώς επιλαχόντες
Σκοντάπτοντες κάθε φορά σε πεπρωμένα
σκοτεινά
Με βήμα τρεμάμενο μα τόσο σταθερό στην
Χαρωπή απελπισία από το ένα πεζοδρόμιο
μεταπηδούσαν στο άλλο
Λες κι επιχειρούσανε με ένα ζιγκ ζαγκ
Το βλέμμα ν' αποφύγουνε της Ανωτάτης Αρχής
μην και τυχόν
τις επιθυμίες τους εκπληρώσει
Μην και τυχόν τους αναγκάσει
Για πρώτη φορά σε μια ζωή
τόσο θολή
Να παραλάβουνε στα χέρια τους
Μιαν ευκρίνεια ανυπόφορα τετελεσμένη
Και μην γι' αυτήνε το καθ' όλα νομιμόφρον
Πλήρες κλέους έθος της διαμαρτυρίας
αναγκαστούνε να εγκαταλείψουν
