Τις νύχτες οι άνθρωποι έβγαζαν στο δρόμο
Τους εαυτούς τους ως πραμάτειες
τους απλώνανε στα
πεζοδρόμια
Και φεύγαν όχι μακριά ίσαμε τη γωνία
Να μη φαίνονται σε πρώτη θέα
Σε λίγο περνούσε ο έκτακτος κριτής
Και έβλεπε τα απλωμένα εκθέματα
Άλλα εξ αυτών περισυνέλεγε
Και άλλα άφηνε στις θέσεις τους
ως είχαν,
Υπάρχει και τούτο επ' εμού, ψιθύριζαν
Οι απορριφθέντες από τη γωνία, - είναι
και αυτό, για δες επάνω μου
καλύτερα
σίγουρα πρέπει να δεις καλύτερα!
- πάρε μας μαζί σου!,
Κάποιες φορές ο κριτής περισυνέλεγε
Μερικούς ακόμα, τις περισσότερες
όχι
Η όλη έκβαση της δεύτερης ευκαιρίας
Απέβαινε μάλλον κακώς
Ενώ από τις γωνίες οι υπόλοιποι συνέχιζαν
Να ψιθυρίζουν παρακλητικά σχεδόν
χωρίς αποτέλεσμα ωστόσο
Το πρωί η πόλη ήταν ξανά στο ρυθμό της
Ουδείς απόηχος από τη βραδυνή ταραχή
δηλωνόταν
Εκ της πρωινής συνεσταλμένης κινήσεως
Δεν φαίνετο ότι τα όνειρα παίρναν ήδη
κάποια
εκδίκηση
