Ο άνθρωπος με τη βαλίτσα στο χέρι και τα
Τραίνα να τον πολιτογραφούν υπήκοο
του ξενίου τρόμου
μόνον
Με ένα σάλτο χειρός άνοιξε την άβυσσο
Ενώπιον της ορχήστρας - δεν γνωρίζουμε
κύριε
πώς να χειριστούμε αυτό το
όργανο,
Του είπε ο αρχιμουσικός της ορχήστρας,
Όμως ο μαέστρος δεν του απάντησε
Προτίμησε να ανοίξει κι άλλο βάραθρο
Μπροστά του και άλλο και άλλο
Έκπληκτος ο μουσικός υποχώρησε προς τα πίσω,
Θα συνεχίσουμε, είπε η εξώκοσμη φωνή, να
σκάβουμε
και θα σκάψουμε καλά και γερά
Έως ότου διαγνωσθεί ένα μεγάλο κοίτασμα
Ευγένειας στα άπατα του ήχου, ίσως έτσι
μπορέσουμε κάποια
στιγμή
Να οικειοποιηθούμε τη πραγματικότητα
Με όρους που αυτή τη φορά μας αξίζουν
Ίσως ανοίγοντας και ξανανοίγοντας βάραθρα
Ενώπιον μιας ασυντόνιστης και κακόηχης
ανθρώπινης τελετουργίας
Ψυχικών κουρελιών ελεεινών προσδοκιών
Και συσσωρευμένης υπαρκτικής γελοιότητας
Να κερδίσουμε
Την αναμόχλευση των παθών προς όφελος
Μιας αξιοπρέπειας άγνωστης ακόμα στην
ανθρωπότητα
Θα είμαστε για τούτο πιθανώς οι πρώτοι
Νοοναύτες εκτός επικρατείας λέξεων
και το έκπληκτο πλήθος
μπροστά μας
θα είναι όπως πάντα
Το από παλιά σιγουρευμένο κενό που ατενίζει
Άλλο κενό σε άχρηστο θρίαμβο κι ωφέλεια
Μπορούμε ωστόσο
Να κρατήσουμε τη γιορτή της δυνατότητας
Άνθρωπος ορίζεται το ον που αναμένει
άγνωστο τι άγνωστο γιατί
Και το πανόραμα της ανθρωπότητας είναι πάντα
Άθλιο, ωστόσο το πανόραμα του ανθρώπου
μπορεί να είναι
κάποτε θαυμαστό,
Οι μουσικοί τον άκουγαν μάλλον με φόβο
Παρά με ενδιαφέρον ενώ η θλιμμένη φιγούρα
έκανε προς τα πίσω και φάνηκε ότι
γλίστρησε για λίγο
πήγε να πέσει,
Άϊ στα κομμάτια πια, ψιθύρισε, και χάθηκε στη
νύχτα
Να προλάβει το τραίνο για Ζυρίχη
*******************************************
*******************************************
Μπορείτε να ακούσετε στο gcast δίπλα δεξιά στη παρούσα σελίδα ολόκληρη την *aριστουργηματική* 2η συμφωνία του Wilhelm Furtwängler (ενώ στο videopod λίγο πιο κάτω ένα μικρό απόσπασμα από μια ανεπανάληπτη performance του μαέστρου επί της 9ης του Beethoven τον Αύγουστο του 1951...).
Πέρα από κατά γενική ομολογία ιδιοφυής και κορυφαίος μαέστρος, ο Furtwängler υπήρξε επίσης και ένας χαρισματικός συνθέτης, αν και η ιδιότητά του αυτή επισκιάστηκε από τη θέση του στο podium...
Ασφαλώς θα πρέπει να σκύψει πάλι η κριτική στα προσωπικά έργα του (τα πολύ λίγα ) με μεγάλο ενδιαφέρον και να τους αποδώσει τη θέση που πραγματικά αξίζουν, κάτι που μόνον ο Daniel Barenboim στα πρόσφατα χρόνια εξ όσων γνωρίζω, επιχείρησε με μεγάλη διαγνωστική ευστοχία...
