Η μεγαλοπρεπής οικία ευρίσκετο σχεδόν
Στο τέλος του χρόνου· εκ δεξιών σύρονταν
οι αιώνες σε δοξαστική ακολουθία
και εξ ευωνύμων η ελκυστική άβυσσός των
Ενώ στο κήπο οι καλεσμένοι περιφέρονταν
Υπνωτισμένοι ανάμεσα στις προτομές
του Αδάμ και της Εύας
Σαφώς ακουγόταν ο ήχος του αίματος ως
Ήχος ερπύστριας και βαρειές τροχαλίες
μετέφεραν
το ένοικο πνεύμα ολούθε
Ο Ενδυμίων και η Σελήνη είχαν άγρια αρπαχτεί
Και κάναν έρωτα ενώπιον των καλεσμένων
όμως αυτοί δεν φάνηκαν να εκπλήσσονται
Βάλθηκαν ν' αποκαθιστούν στη σωστή σειρά
Τους αιώνες, είναι προφανές, έλεγαν,
ότι λείπουν μερικοί
Ωστόσο αυτό δεν μας αποθαρρύνει, τονίζαν,
Είναι ευχής έργον ότι μπορούμε και ελέγχουμε
την δημιουργία σχεδόν πλήρη
εξ υψίστων και εξ απορρήτου,
Ο Ενδυμίων διεισέδυε ωστόσο όλο και πιο
Βαθειά στη Σελήνη ενώ από πάνω τους
απαύστως κινείτο η μονόφθαλμη τροχαλία
με εκκωφαντικό θόρυβο
Σύροντας το ληγμένο αίμα του κόσμου
Έξω απ'τη Βίλλα Αφροδίτη
Και κανείς δεν μπορούσε ν'ακούσει κάτι
Να'ρχεται απ'έξω - ποτέ δεν ακούστηκε
Πού και πού οι μακρινοί ήχοι
τρελλών σκυλιών
Μόνον
