ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗ ΒΙΛΛΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ

Ο άνθρωπος που αδειάστηκε στη πισίνα
Νεκρός, δήλωσε πως τον λέγαν Έσπερο

Κυμάτιζε στο νερό ενώ ανήσυχος κοιτούσε

το ρολόι του,

θα βάλω το ξυπνητήρι,

Είπε, να με ειδοποιήσει όταν είναι να
Ξαναγεννηθώ - ως τότε ας κοιμηθώ,

Οι καλεσμένοι στη Βίλλα Αφροδίτη είχαν
μαζευτεί από πάνω του και τον κοιτούσαν,

να ένας νεκρός, έλεγαν,

Καίτοι η ζωή βιαίως απεσύρθη εξ αυτού
Κάθε άλλο όμως παρά βιαιότητα διακρίνουμε

στην αιώρηση του πτώματος

εντός των υδάτων

Κι ακόμα το πτώμα μιλάει και συμπεριφέρεται
Ωσεί ζωντανός άνθρωπος - τούτο μας φαίνεται

παράδοξο μέγα

Αν υποθέσουμε πως ο νεκρός δεν κατανοεί
Ότι νεκρός ήδη είναι τότε τίποτε

δεν μας εγγυάται

Πως κι η ζωή εδώ είναι ζωή ή δείχνει
Τέτοια κι ως εκ τούτου ελκυστική

επειδή εμείς δεν κατανοούμε ακόμη

το γεγονός του βαρέως θανάτου

που σύραμε εδώ κάτω

Σίγουρα μια τέτοια εκδοχή είναι τρομώδης
Και δύσκολα μπορούμε να τηνε πιστοποιήσουμε

ή να την διαψεύσουμε

Είναι καλύτερο μάλλον να προχωρούμε
Και αν τύχει και καταλάβουμε πως είμαστε

οι νεκροί

μηδείς γινωσκέτω μηδείς

του μαύρου θαύματος

Μήποτε ας γνωρίσει η δεξιά μας
Τι σκέπτεται η αριστερά μας

Ίσως έτσι ξεγελάσουμε το νου κι ο δολοφόνος
Που όλα δείχνουν πως ήταν εμείς οι ίδιοι

προς τον εαυτό μας

να μην αποκαλυφθεί

Θα στείλουμε τη σκοτία να κυριαρχεί
Θα καθυποτάξουμε το φως της ημέρας

για τους σκοπούς αυτής της πρωτόγνωρης

νύχτας

Κατηγορηματικώς αρνούμενοι οιαδήποτε
Σχέση μας με το έγκλημα - δεν είμαστε εμείς

θα λέμε ρητώς και με πάθος

εμείς απλά ήλθαμε εδώ

στη Βίλλα Αφροδίτη

Εμείς χτίζουμε τις γέφυρες και τις πόλεις
Προς άγνωστο πέρας ευχόμενοι πέρας μην έχει

Είμαστε γι'αυτό η κατάρα που ευλογεί τη γη
Με στροφορμές ονείρων και πεποιθήσεων

Τούτος ο βασιλικός τροχός

θα είναι το πηδάλιο της γαίας

κι εμείς θα τον χειριζόμαστε

Αδύνατον πλέον να επιστρέψουμε πίσω
Χωρίς να μην αιτεί η νέα πραγματικότητα

τα υπέρλαμπρα ελεεινά της δίκια

Αδύνατον να ξαναγίνουμε θεοί εθελουσίως
Αν πρώτα δεν εκπληρωθεί τούτη η σαρξ

σώμα ξένο σε νόηση ξένη και εμείς

Είμαστε οι ξένοι που φέρουν την επιθυμία
Της εντοπιότητας - αίμα και φως χυτό

Είμαστε όχι κάπου ούτε παντού

Απλά φαινόμαστε

Το γεγονός αυτό κι οι απροσδιόριστες συνέπειες
Που επιφέρει ας είναι πάντοτε

η κομψή ασταθής σταθερότητά μας

Το πλέον δύσχρηστο βάρος που τόσο εύκολα
Λυγίζει στην αιφνίδια ανάταση της στιγμής

στην παρόρμηση του μέρους

να γίνει μέρος έτι περισσότερο

Η πλάνη ας γίνει ο θεουργός μας φάρος
Τα δε θύματα αυτής οι τιμώμενοι μάρτυρές της

Είμαστε το αλόγιστο το ακατονόμαστο

με χάρη παιδική