ΕΚΤΕΛΩΝΙΣΜΟΣ ΟΡΑΣΕΩΣ

Έτσι κι αλλιώς σύνορα δεν υπάρχουν
Αν υπάρχει κάποιο σύνορο τότε δεν είναι άλλο

Απ' τη πεποίθηση πως υπάρχουν σύνορα

Άδειος σάκκος το ανθρώπινο:
Από δω η γνώμη κι από κει το που συμβαίνει

Κι ο σκοπός της Ιστορίας δεν οράται σε Ιστορία
Αλλά στην άρση της - του λόγου εκμαγείο νεκρικό

Οι κυλιόμενες σκάλες των γεγονότων
Και τα λειψά αίματα των στροφών

Σε Ιστορία δεν λέγονται· όχι, είν' η απάτη
Η μεσημεριανή που συντηρεί ένα όραμα

ερασιθάνατο μακράς προοπτικής

Και κάποτε ο ήλιος είναι η
Λευκόχρυση αρρώστεια της ορατότητας

Γέρνει επί της πόλεως σα κόλαση
Και αρνείται να δύσει

Εκεί σκαρφαλωμένος στο ζενίθ του κόσμου

Θα μιλήσει ξανά για εγκλήματα γενεών περασμένων
Θα εμφανίσει τη φωτογραφία της μνήμης

καθ'εαυτής

Θ'αρνηθεί να δύσει

Καθώς οι διαβάτες παγώνουν
Μένουν ακίνητοι ψελλίζουν

νεκρά ωσαννά

Από ταριχευμένα στόματα λόγου

Κι είναι στ'αλήθεια ο ποιητής ο όμηρος
Του κόσμου, άγαλμα στη κεντρική πλατεία

Αθέατο ακόμη στη πυκνή βροχή