Στο κάτω κάτω δεν ήτανε δυνατόν τότε
Να ξεχωρίσουν ένα εργοστάσιο απ' ένα
ανεμιστήρα
Και συνήθιζαν να βγαίνουν όλοι μαζί το
Απόγευμα κατά την ίδια ώρα σα καπνός
Από τις καμινάδες των ημερολογίων τους
Και να πηγαίνουν περίπατο ως το βιβλικό
Γήπεδο του κρίκετ, το οποίο και δέσποζε
Στο κέντρο της οικουμένης ωσεί περσικό
Χαλί με κεντημένες πάνω του τις φλόγες
Που διηνεκώς κατέπιναν τα πάντα χωρίς
νερό·
Στις δε γωνίες των δρόμων παραφύλαγαν
Οι προλαχειοπώλες με σαμανικά τύμπανα
Κρεμασμένα στα κοντάρια τους· κάποιοι
Αγόραζαν ένα τύμπανο, κάποιοι άλλοι όχι,
Πάντως κάνανε θόρυβο όλοι και σε τέτοιον
Βαθμό μάλιστα ώστε συχνά επενέβαιναν οι
Ηλεκτροσυγκολλητές φυσώντας σε πελώρια
Αυστραλέζικα ντιντζερίντου τον ύαλο απ' τις
σφαίρες του Πυθαγόρα,
Για να αποκαταστήσουνε τον ήχο σε μια
Πιο ήρεμη κυκλοφορία, ενώ πού και πού
Σωριάζοταν σε ερείπια ένα κτίριο από δεξιά
Ή αριστερά, και όχι σπάνια άρχιζε ξαφνικά
Κάποιο συντριβάνι σε παρακείμενη πλατεία
Να εκτοξεύει σε μεγάλη απόσταση φωτεινές
σαλαμάνδρες που χρυσοσπινθήριζαν
σαϊτευόμενες στον αέρα
Και επέδραμαν στα πόδια του πλήθους, το
Οποίο φρόντιζε να μην τις πατήσει καθώς
Κάτι τέτοιο φάνταζε κατά προσέγγιση ως
Μη επιτρεπτό ή ως μη συνιστώμενο, έτσι
Όπως τουλάχιστον ανέγραφαν οι πινακίδες
Που κρέμονταν παρατημένες στα αγάλματα
και σε μια γλώσσα
Η οποία παρέπεμπε ηχητικώς στα ανάγλυφα
Της Νινευί, ή, τέλος πάντων, σ' ένα μαγειρείο
Όπου πήγαινε ο κόσμος για να γράψει ποίηση
Την οποία και κατεβρόχθιζε μετ' απ' ολίγον με
μαρουλόφυλλα·
Όπως και να 'χει όμως επρόκειτο για μια εποχή
Στην οποία η ποίηση σπάνια ή καθόλου είχε το
χρώμα ενός
τεμένους
Έξω από τον κόσμο, έξω από τον χρόνο, έξω απ'
Ό,τιδήποτε θα μπορούσε να δεί ή να φανταστεί
ο μέσος οπαδός της θλίψεως,
Εκεί ο ποιητής έπρεπε, λέει, να βρίσκεται με την
Αιώνια Ερωμένη του σε μιαν απέραντη αγκαλιά
έρωτα και προφητείας,
Όλα τα υπόλοιπα στον κόσμο, τουτέστιν, η νύχτα,
Οι εφημερίδες, οι χαυλιόδοντες, ο υπερσιβηρικός,
Οι περσεπόλεις, τα ξεχασμένα κλειδιά στην πόρτα,
Οι δώδεκα άθλοι του Ηρακλή, οι σχολικές βρύσες,
κ.λπ.
Δεν ήταν παρά κάτι σαν υπερωκεάνεια απόκριση
Σε ένα αίνιγμα τόσον ορεινό που δεν θα είχε λόγο
να διατυπωθεί καν·
