Friday, March 21, 2014

DEI SUOI IDOLI ETERNI POETASTRI

                                                                             
                                                                               w0rld po-e(n)/try day



Κάποτε φθάναν ως εκείνη τη πηγή
Και επιχειρούσανε να πιούν απ' τα


νερά της

Όμως κάνανε πίσω έντρομοι καθώς
Φοβούντο ότι επρόκειτο τα νερά να


τους καταπιούν

κι όχι εκείνοι

τα νερά,

Τις ολίγες δε σταγόνες που μόλις και
Τους έβρεξαν φαντάζονταν κατόπιν


Ως ασταμάτητους κατακλυσμούς να
Πέφτουν πάντοτε στο ίδιο αφημένο


Σε μια γωνιά της εγκαταλελειμμένης
Γαίας ψηλό κρυστάλλινο ποτήρι που

'ταν ωστόσο άδειο σαν προτομή·

Εγράψαμε αυτό κι εκείνο, δηλώσαν
Ξαφνικά σε μια ποιητική εκδήλωση 

Απαρχής του χρόνου ίδια κι όχι άλλη,
Είμαστε σεμνοί και ταπεινοί εργάτες 

Των γραμμάτων και θα μας βρίσκετε
Πάντοτ' όλους μαζί, γιατί όποιον και

Να διαλέξετε 'πό μας είναι σαν ήδη να
'χετε γνωρίσει όλους μας· ότι ένας για

όλους μεν

Όλοι όμως για κανέναν, λέμε πιθανώς
Πως άσχημη ιδέα δεν μπορεί να είναι

και το ν' αλληλεξουδετερωθούμε

Εν ταυτώ χρόνω εφ' όσον στον χρόνο 
Μάλλον δεν προβλεπόμαστε, ει μη σε

Κάτι που μοιάζει με παρόν, αλλά φέρνει
Επικίνδυνα προς παρελθόν· ερμήνευσαν

Στοχαστικά και με κάποια αλλόκοτα
Χαρούμενη θλίψη· περάστε κύριοι ,

Ακούστηκε μια φωνή από το βάθος
Της σάλας, όλοι όλοι, όχι ένας μαζί,

Και εξεπλάγησαν κατά τι· εννοείτε τι,
Όλοι όλοι όχι ένας μαζί, και τούτο το

Δεύτερο πώς θα 'ταν δυνατόν; και
Ποιος είναι κάθε φορά ο ένας που

μαζί δεν προστίθεται

αλλά δυστυχώς γι' αυτό 

δεν αφαιρείται κιόλας,

Κυρίως, ερωτούμε κύριε, πού ακριβώς
Καλείτε να περάσουμε, μην και επήλθε

επιτέλους

Η στιγμή της καταξίωσης, ρωτήσανε
Όλοι όλοι κι όχι ένας μαζί, τρέμοντας 

όχι ακριβώς 

σαν

Ψάρια αλλά σαν φύλλα πληρωμένου
Ακριβά από αέρα χάρτου επί χάρτου 

στον αιέν αέρα,

Οι κύριοι παρακαλώ να περάσουν,
Ξανακούστηκε η αρχέγονη φωνή

απ' το βάθος,

Με τόνο απόλυτο όπως η Αρχή του
Χρόνου, ως εάν ήτανε ματαία κάθε

αντίρρηση σε αυτήν 

ή έστω απλή απορία,

Εν τούτοις δεν κάνανε βήμα από
Τη θέση τους πάνω στο βήμα ως

εάν είχαν

Φόβο κυρίου πάντοτε πως θα τους 
Απολύσουν ξαφνικά χωρίς καν μια

κάποια αποζημίωση,

Σκεπτικοί συνομιλούσαν μεταξύ  
Τους για να διασκεδάσουνε την

επί αιώνες αναμονή τους,

Ενώ ο χώρος αχανής εμπρός τους
Φάνταζε πως ήταν ανέκαθεν εκεί 

Αφοσιωμένος απλά και μόνο για
Να τους περιμένει· 

Κάτι περισσότερο

σταθερά μην υπονοώντας·