Οι κινήσεις του ήτανε κατά κανόνα
Εξαιρετικής ακριβείας και το ξίφος
του
Φτιαγμένο από το καθαρό ονειρικό
Φως της αυγής και το δριμύ θάμβος
Των πολιτειών κατά την στιγμή που
Αρχίζουν να φωταγωγούνται ολίγον
Προτού επέλθει ζωηρή η νύχτα τους
Και ολίγον πριν η ίδια πάντ' αρχαία,
προϊστορική
Φωτιά
Ζωπυρωθεί ανά τις κεντρικές πλατείες,
Ως εάν αείστροφος κινητήρ κάθε ζωής
και της απόλαυσής της·
Καθόλου δε σπάνια αναπεριέπιπτε σε
Ημίφωτες αλυσίδες γεγονότων εκ των
οποίων ημπορούσε
Να εξέλθει μονάχα μέσ' από συνεχείς
Ξιφισμούς στο άπειρο· ούτε θυμόταν
Πότε ακριβώς και για ποιο λόγο είχε
Κυκλωθεί απ' αδιανόητους ξιφιστές
Που δεν ήτανε παρά μαριονέττες μιας
Ακατεπίγνωστης έλξης του αινίγματος
επί γης
δίχως
Να φαίνεται πως τ' αντιλαμβάνονται
Στο ελάχιστο, όμως εκείνος διέβλεπε
Καθαρά ότι τα προσεπικολλημένα επ'
Αυτών σύρματα δεν ήτανε τα γνωστά
Του ελέγχου των αγώνων, αλλά πλήρως
Αδιευκρίνιστα με σκοτεινή τη πηγή τους
Τα οποία τους παρωθούσαν και τους
Ανεπέσυραν από τους αγωνιστικούς
διαδρόμους κατά πώς ήθελαν αυτά
και όχι εκείνοι·
Παρ' όλ αυτά τους εξουδετέρωνε μ'
Όχι ιδιαίτερη δυσκολία, μιας και οι
Ξιφισμοί τους ήταν συνήθως άτσαλοι
Και χοντροκομμένοι, δίχως να έχουνε
Την ιδική του απαλή και καίρια χάρη
Των ανατοπίσεων και των ορμήσεων,
Ενώ ο
Δ' Ουρανός είχε εκδώσει ήδη ένταλμα
Σύλληψης και βίαιης προσαγωγής του
Στα ιερά Ανάκτορα της Εδέμ επειδή
Ηρνείτο προσέτι τον προορισμό του
Και τον ανέβαλε μην επιθυμώντας ν'
Αφήσει ακόμα την σφοδρή έλξη της
γης,
για τους δικούς του
προσωπικούς λόγους,
Αναγκαζόμενος γι' αυτό να μονομαχεί
Ανά καιρούς με θεούς και δαίμονες οι
Οποίοι δε για μία κάποια αιτία που δεν
Κατανοούσε, τον μισούσανε τρελλά απ'
αρχής κόσμου
Και κατάδυσής του στους σχηματισμούς
Του Είναι και της φωσφόρου γαλαξιακής
ύλης·
Επιπλέον του ήταν αδιάφορη και βαρετή
Κάθε εχθρότητα και αντιπαλότητα και γι'
αυτό
Δεν επετίθετο πρώτος ο ίδιος ποτέ ει μη
Μόνον εξετόπιζε επίδοξους σφετεριστές
και δύσμυαλους εκ
της επικρατείας του,
Και ουδέν ει
Παρά μόνον τον απασχολούσε σε ουρανό
Και ολόκληρη τη γη ένα μονάχα πράγμα:
η Δημοκρατία,
Αρκετά εγωιστής ώστε να δεχθεί άλλο τι
Να σχεδιάζει την ιδική του ζωή δίχως να
Έχει συναινέσει ο ίδιος σε αυτό, ακόμη
Δε τερατωδώς νηφάλιος ώστε να βλέπει
Πως ό,τι διαθέτει ο άνθρωπος απέναντι
Σε μοίρες καταβροχθιστικές και παγίδες
των μασκαρεμένων αιτιοτήτων
Δεν είναι παρ' η αυτοσυνείδηση και η
Αυτοδιεκδίκησή του έως ανηκούστων
εσχάτων,
Και εν τέλει,
Βρέθηκε κάποια στιγμή να στέκεται στο
Χείλος των κόσμων· οι δαίμονες έξαλλοι
Κραδαίναν το ουράνιο ένταλμα και οι
Αντίπαλοί του ήταν εξουδετερωμένοι·
Από δεξιά ορθώνετο στον ορίζοντα της
Γαίας ένα τεράστιο χάσμα σκοτεινό με
Κεντημένα κυκλώπεια άστρα και μ' ένα
Μάτι θεότυφλο στο κέντρο τους ενώ απ'
αριστερά κατά
Μήκος των λαμπρών εφηβικών αιγιαλών
Κυμαίνετο ένα κλέος άγνωστο ακόμα για
Τους ανθρώπους και μηδαμώς ομοιάζον
Με την συνήθη και βαρετή ματαία δόξα
στο
Κέντρον του μεγάλου Θεάτρου της Ζωής
Και ενώπιον της αμείλικτης Στρόφιγγας
του Χρόνου ·
Και από παντού τον είχε συντυλίξει ένας
Απογευματινός μανδύας της Ελευθερίας
Ώστε για μια στιγμή ενόμισε πως έσχε
Διαφύγει επιτέλους πάσης Γαίης και τ'
Ουρανού
και πως ήταν πλέον ο απόλυτος
ΚΥΡΙΟΣ του εαυτού του,
Καθώς άξαφνα ο ήχος ξίφους που βγαίν'
Από την θήκη του ακούστηκε να έρχεται
από τα βάθη των ουρανών·
Ο αντίπαλος ετούτη την φορά δεν ήταν
Διόλου ορατός και έδιδε την εντύπωση
Μέσα στη πλήρη αδιαφάνειά του ενός
Όντος αχανούς, απεριορίστου και αιέν
Ετοιμοπολέμου ως οριστικής καταβολής
Όσων αντιμετώπιζε· προς τούτο, ο ίδιος
Εννοούσε πλέον πως η ξιφιστική του
Τέχνη δεν ήταν αρκετή· μηδέ ακόμα
Μέγιστο το θάρρος θα μπορούσε να
Προσφέρει περισσότερα· σκεφτόταν
Πως ήτανε μάλλον σε δύσκολη θέση
Όμως κάτι ακόμα τον κρατούσε στη
θέση του
χωρίς να λυγίσει·
Κάτι ακόμα, του προσέδιδε ένα όχι
Αμελητέο πλεονέκτημα έναντι του
Νυν αντιπάλου του, ο που εφάνταζε
Τόσο απόλυτος και απροσμέτρητος
Ως εάν φορούσε ολόκληρο το Σύμπαν
Για Μάσκα του:
Κάτι, ό,τι ακριβώς κάνει τον άνθρωπον
Να διαφέρει τόσ' απ' ένα μυρμήγκι όσο
κι απ' τους θεούς:
Το από παλιά ακλόνητο Δίκαιον
Του ποτέ, ποτέ να μην φοβάσαι
ο,τιδήποτε
Έρχετ' έναντί σου όχι με την ισχύ του
Διαλόγου αλλά μ' εκείνην του ξίφους,
Ότι στον κόσμο, άλλη αλήθεια τόσον
Ιερή δεν μέλλει να υπάρξει παρ' όταν
μόνο λες:
Εδώ ευρέθηκα δίχως να ρωτηθώ,
Εδώ κατά πώς φαίνεται θα είμαι
ακόμη,
Η Νύχτα τουλάχιστον είναι δική μου·
