Και ο ποιητής trace driver, το ίχνος
Αναζητώντας του μακρινού εαυτού
του
σε απρόσιτες πίστες του Είναι,
Γυρίζοντας και επιστρέφοντας αιεί
Στην ίδια άσφαλτο ζωής, ποτέ μην
Όντας θεατής ανάμεσα σε θεατές,
Μηδέ κι αγωνοδίκης με πράσινες,
κίτρινες
και καρώ σημαίες·
Τις ιαχές και τις ζητωκραυγές
Του κόσμου, εκλαμβάνοντας
ως θρήνο πάντα,
Για
Ζωή σκληρά καθηλωμένη τόσον
Ανύποπτα, τόσον φυσικά σχεδόν
στις
εξέδρες του ονείρου
μακρόθεν,
Που δεν θα μπορούσε καν να έχει
Εκείνη την ελάχιστη,
δικαιωματική αν μη τι άλλο,
Παρηγοριά μιας σύγκρουσης
Στο δρόμο·
