Σίγουρα η ιστορία της Μουσικής δεν έχει γραφεί ακόμα. Τουλάχιστον, σε πολλά σημεία του παρελθόντος όχι με οριστικό τρόπο και αυτό είναι άλλωστε φυσιολογικό στο βαθμό που το παρελθόν στην Τέχνη δεν "παγιώνεται" τόσο εύκολα όσο μπορεί να φανταστεί κάποιος, αλλά ανακαλύπτεται ξανά μέσα από κάθε μέλλον.
Αυτό πρακτικά σημαίνει, πως άλλη είναι η εκτίμηση που μπορεί να υπήρξε επί παραδείγματι για το δεύτερο κύμα του ρομαντισμού του 19ου αιώνα κατά τα μέσα του 20ού, διαφορετική προϊόντος του δευτέρου ημίσεως του προηγούμενου αιώνα, και ασφαλώς πλήρως διαφοροποιημένη από τις προηγούμενες δυο περιόδους κατά τις αρχές του 21ου αιώνα.
Καθώς μια τέχνη αναπτύσσεται ποσοτικά και ποιοτικά δεν μεταμορφώνεται μόνο το παρόν και το μέλλον της, αλλά ακόμα και το παρελθόν της και αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον να το αναλογιστεί κάποιος και να το διαπιστώσει καθ' εκάστη περίπτωση.
Είναι πολλές και σημαντικές οι περιπτώσεις συνθετών που είχαν εξαφανιστεί στην λήθη για μακρά χρονικά διαστήματα και ανεφάνησαν σε πλήρη δόξα σε κατοπινότερες εποχές, κυρίως όταν μια εσωτερική αναγκαιότητα της μουσικής έκφρασης υπαγόρευσε κάτι τέτοιο.
Χαρακτηριστικότερη και πιο εντυπωσιακή περίπτωση είναι σίγουρα εκείνη του Johann Sebastian Bach, για την ανάδυση από το σκοτάδι αιώνων του οποίου χρειάστηκε ο ρομαντικός κόσμος του 19ου αιώνα να ανακαλύψει ξανά το εκκλησιαστικό όργανο και την εκφραστική του, και ακόμα να πειραματιστεί κάποτε με άκρως επιτυχημένο τρόπο με την σύμμειξη του μπαρόκ στον ρομαντισμό (σπουδαίοι σε αυτό απέβησαν αναμφίβολα ο Mendelssohn και ο Schumann).
Ο πολύ σημαντικός Ουγγροεβραίος ρομαντικός συνθέτης Karl Goldmark (1830 - 1915) γνώρισε, είναι αλήθεια, αξιοσημείωτη επιτυχία στους καιρούς του για να τον ξεχάσει σε μεγάλο βαθμό όμως αργότερα ο 20ός αιώνας και σε κάθε περίπτωση πολύ άδικα, μιας και κατά την γνώμη μου τουλάχιστον, τα έργα του είναι συνήθως υψηλής ποιότητας, σε άψογο και εμπνευσμένο στυλ της δεύτερης γερμανο-αυστριακής ρομαντικής περιόδου και ακόμα, όχι σπάνια η θεματολογία του είναι πρωτότυπη και "δουλεμένη" μέσα από ένα βλέμμα βαθειάς παιδείας και καλλιέργειας γενικώτερης πέραν της μουσικής.
Προσωπικός φίλος του Johannes Brahms (αλλά και του Johann Strauss) ο Karl Goldmark θαύμαζε ακόμα τον Richard Wagner, παρά τον δεδηλωμένο αντισημιτισμό του τελευταίου.
Το πιο γνωστό ίσως έργο του είναι η όπερα "Die Königin von Saba" που πρωτοπαρουσιάστηκε στην Βιέννη το έτος 1875 και γνώρισε τέτοια επιτυχία ώστε παρέμεινε αδιαλλείπτως στο ρεπερτόριο της μνημειώδους Vienna Staatsoper μέχρι το 1938, λίγο πριν από την έναρξη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου.
Ωστόσο, τα περισσότερα έργα του είναι εξαιρετικά, όπως η Δεύτερη Συμφωνία του, επίσης η "Rustic Wedding Symphony" του, έργο το οποίο πρόσεξε ιδιαίτερα ο μεγάλος μαέστρος Sir Thomas Beecham και παρουσίασε με αξιόλογη επιτυχία, το εξαίρετο Κονσέρτο για Βιολί κ.ά.
Μπορεί σίγουρα να προβλεφθεί με μεγάλη ασφάλεια προγνώσεως, πως το έργο του Karl Goldmark θα καταστεί, και ήδη καθίσταται, σαφώς πιο δημοφιλές κατά τον 21ο αιώνα, όπως συνέβη και σε διάφορες άλλες παρόμοιες περιπτώσεις.
Από το βίντεο που παρατίθεται αμέσως κατωτέρω μπορείτε να ακούσετε ολόκληρη την Δεύτερη Συμφωνία του· έργο πραγματικά έξοχο .
Αυτό πρακτικά σημαίνει, πως άλλη είναι η εκτίμηση που μπορεί να υπήρξε επί παραδείγματι για το δεύτερο κύμα του ρομαντισμού του 19ου αιώνα κατά τα μέσα του 20ού, διαφορετική προϊόντος του δευτέρου ημίσεως του προηγούμενου αιώνα, και ασφαλώς πλήρως διαφοροποιημένη από τις προηγούμενες δυο περιόδους κατά τις αρχές του 21ου αιώνα.
Καθώς μια τέχνη αναπτύσσεται ποσοτικά και ποιοτικά δεν μεταμορφώνεται μόνο το παρόν και το μέλλον της, αλλά ακόμα και το παρελθόν της και αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον να το αναλογιστεί κάποιος και να το διαπιστώσει καθ' εκάστη περίπτωση.
Είναι πολλές και σημαντικές οι περιπτώσεις συνθετών που είχαν εξαφανιστεί στην λήθη για μακρά χρονικά διαστήματα και ανεφάνησαν σε πλήρη δόξα σε κατοπινότερες εποχές, κυρίως όταν μια εσωτερική αναγκαιότητα της μουσικής έκφρασης υπαγόρευσε κάτι τέτοιο.
Χαρακτηριστικότερη και πιο εντυπωσιακή περίπτωση είναι σίγουρα εκείνη του Johann Sebastian Bach, για την ανάδυση από το σκοτάδι αιώνων του οποίου χρειάστηκε ο ρομαντικός κόσμος του 19ου αιώνα να ανακαλύψει ξανά το εκκλησιαστικό όργανο και την εκφραστική του, και ακόμα να πειραματιστεί κάποτε με άκρως επιτυχημένο τρόπο με την σύμμειξη του μπαρόκ στον ρομαντισμό (σπουδαίοι σε αυτό απέβησαν αναμφίβολα ο Mendelssohn και ο Schumann).
Ο πολύ σημαντικός Ουγγροεβραίος ρομαντικός συνθέτης Karl Goldmark (1830 - 1915) γνώρισε, είναι αλήθεια, αξιοσημείωτη επιτυχία στους καιρούς του για να τον ξεχάσει σε μεγάλο βαθμό όμως αργότερα ο 20ός αιώνας και σε κάθε περίπτωση πολύ άδικα, μιας και κατά την γνώμη μου τουλάχιστον, τα έργα του είναι συνήθως υψηλής ποιότητας, σε άψογο και εμπνευσμένο στυλ της δεύτερης γερμανο-αυστριακής ρομαντικής περιόδου και ακόμα, όχι σπάνια η θεματολογία του είναι πρωτότυπη και "δουλεμένη" μέσα από ένα βλέμμα βαθειάς παιδείας και καλλιέργειας γενικώτερης πέραν της μουσικής.
Προσωπικός φίλος του Johannes Brahms (αλλά και του Johann Strauss) ο Karl Goldmark θαύμαζε ακόμα τον Richard Wagner, παρά τον δεδηλωμένο αντισημιτισμό του τελευταίου.
Το πιο γνωστό ίσως έργο του είναι η όπερα "Die Königin von Saba" που πρωτοπαρουσιάστηκε στην Βιέννη το έτος 1875 και γνώρισε τέτοια επιτυχία ώστε παρέμεινε αδιαλλείπτως στο ρεπερτόριο της μνημειώδους Vienna Staatsoper μέχρι το 1938, λίγο πριν από την έναρξη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου.
Ωστόσο, τα περισσότερα έργα του είναι εξαιρετικά, όπως η Δεύτερη Συμφωνία του, επίσης η "Rustic Wedding Symphony" του, έργο το οποίο πρόσεξε ιδιαίτερα ο μεγάλος μαέστρος Sir Thomas Beecham και παρουσίασε με αξιόλογη επιτυχία, το εξαίρετο Κονσέρτο για Βιολί κ.ά.
Μπορεί σίγουρα να προβλεφθεί με μεγάλη ασφάλεια προγνώσεως, πως το έργο του Karl Goldmark θα καταστεί, και ήδη καθίσταται, σαφώς πιο δημοφιλές κατά τον 21ο αιώνα, όπως συνέβη και σε διάφορες άλλες παρόμοιες περιπτώσεις.
Από το βίντεο που παρατίθεται αμέσως κατωτέρω μπορείτε να ακούσετε ολόκληρη την Δεύτερη Συμφωνία του· έργο πραγματικά έξοχο .
