Ολόκληρος ο κόσμος, δεν ήταν παρά
Ένα αεροδρόμιο μέσ' στην πυρφόρο
αρχαία νύχτα
που δεν το έβλεπε ωστόσο
κανείς·
Με τους φωτισμένους διαδρόμους του
Να ισχυογραφούν στο σκοτάδι εσχάρες
της
μίας
ζωής
Τοσούτον άγνωστης και θρυλικής όσον
Και μια έννοια στα συρματόσχοινα των
στίχων
Σ' ένα παγκόσμιο ποίημα που ρύθμιζε
Τους βίους των θνητών με μια σκιώδη
θεατρική
γραφή·
Υπήρχε ωστόσο πράγματι συνωστισμός
Μεγάλος στον ουρανό, επιχειρούσαν να
κατέβουν
οι δαίμονες
με πανικό και πάταγο,
Κατέπιπταν σαν ακρίδες οι άνθρωποι
Επί μιας άδειας λωρίδας γης , άγγελοι
Προσέκρουαν πάνω στα σκορπισμένα
Γυαλιά του πραγματικού επιζητώντας
την φθορά,
Ελελεύ, ελελεύ, φωνάζαν οι δεδεμένοι
Επί της γεώδους επιφανείας, ελελεύ, τα
Πλήθη εξεχέοντο από τον πύργο ελέγχου
Που εκαλείτο Ευρώπη προς τους αγρούς
των ονείρων μιας
πανοικουμενικής Ιουδαίας
Που ξέβραζε από τα έγκατά της όλα τα
Κρανία του ήλιου στην διαυγή θέα της
Ιστορίας,
Η δε αναρχία και ωμή λαθροκτησία της
Όλης εκτάσεως είχανε καταστήσει από
νωρίς
τον αποικισμό της γης από τις ψυχές
αρκούντως αμφισβητήσιμο·
Σπάζανε χιλιαιώνια τοτέμ, γκρεμίζαν τα
Αγάλματα, καίγαν τους ναούς, ρημάζαν
κάθε τι το αόρατο
με πρόθεση σχεδόν αυτοματική·
Θέλουμε χώρο, έλεγαν, υπάρχει ακόμα
Τόσος αφημένος ουρανός στην γη αλλά
και τόση σκόνη γης
αιωρούμενη στον ουρανό
που
Δεν επιτρέπουν στην δική μας ιερή εορτή
Να φαίνεται σε όλη την θνητή της αίγλη
δηλώναν,
Και ολοένα φυσούσαν οι υαλουργοί στα
Εργαστήριά τους τα έμβρυα, και ακόμα
Περισσότερο οι νοσοκομειακοί γιατροί
Περιέθαλπταν τις ανέστιες σκέψεις που
Κατατρομοκρατούσαν τους πληθυσμούς,
Και αιωνίως οι πυροτεχνουργοί καλούντο
Να προσεγγίσουν με μεγάλη προσοχή
τα βιβλία
μην εκραγούν απότομα·
Στην τοσαύτην μάλιστ' ανασαλευμένη
Νιότη του κόσμου η γαία δεν έπαυε να
περιστρέφεται γύρω από
'ναν απρόσιτο ομιχλώδη ήλιο
Αν και αυτό, ορισμένως δεν ήταν γνωστό·
Ο ήλιος, μπορεί να πει κανείς, εφάνταζε
στο στερέωμα
μονάχα
ως η εκκρεμότητα μιας επιστροφής
Αφανέρωτον τίνος· αδήλωτον και από
Πού προς πού·
Ήλιος,
Άγνωστος ο ίδιος και απομεμακρυσμένος,
Τον δρόμο διπλής κατευθύνσεως από το
Λερό χώμα προς τα αιώνια άστρα μην
ηθέλοντας
σχεδόν ποτέ
Ν' αναθερμάνει με υπερβολική εγγύτητα
Και φως·
