Tuesday, October 12, 2010

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΜΠΑΪΡΟΪΤ

Σιγά σιγά συγκεντρώνονταν τα πλήθη
Από τις τέσσερεις γωνιές της γης στο

αρχαίο στάδιο του Λόγου

Ενώ από πολύν καιρό κυκλοφορούσε
Η φήμη πως ένας νεκρός αναστήθηκε

Στις Κλαζομενές και διέτρεξε δυόμιση
Χιλιάδες χρόνια προς το μέλλον για να

συναντήσει

το φως

μιας νέας αυτοκρατορίας·

Και στο κέντρο του ωκεάνειου σταδίου
Δεν εντοπιζόταν ο Χανς φον Μπύλοβ

Μηδέ το αετίσιο βλέμμα του Βάγκνερ
Ουδέ η θάλασσα της ορχήστρας των

ορχηστρών

αλλά

Οι λέξεις της οικουμένης σε μια λαμπρή
Αρχιτεκτονική του λόγου· λέξεις αυτής

της ζωής

Σαν νύμφες του ηλίου στα φαράγγια
Μιας πιο υπαρκτής πραγματικότητας,

Οι πλήρεις λέξεις δέσμες του κόσμου σαν
Προβολείς στον ουρανό του ανθρωπίνου

νου

Και

Σε μια οριστική ενθρόνισή τους στο ον·

Ήταν σχεδόν αδύνατον να διαπιστωθεί

Ποιο το θέατρο πλέον και ποια η ζωή και
Ποιο το έξω ή το μέσα του σταδίου, τίνες

Οι θεατές και οι δραματουργοί, ο Λόγος
Από την πράξη ποιος, μα ακόμα, κανένας

Δεν θα μπορούσε εφεξής να ξεχωρίσει
Τον άνθρωπο από το χρυσαφένιο φως

της αληθείας του·

Και ολοένα συνέρεαν τα πλήθη στο μέγα
Στάδιο λες και τ' ανέβαζε στην επιφάνεια

της γης

μια μυστική κρύπτη

του χρόνου

Ο οποίος αδιάγνωστα έτοιμος σαν από
Την αρχή του, εσύρετο από αιώνα σε

αιώνα

από έτος σε έτος

και από στιγμή σε στιγμή

Για ν' αναγεννηθεί από το μηδέν μέσ'
Από τα μάτια μιας λευκής γενεάς που

τόσο παιδικά ανύποπτη

βάδιζε έξω από κάθε κόλαση του
παρελθόντος

προς έναν ακόμη

Ερωτηματικό παράδεισο χωρίς κανένα
Ερώτημα μέσα του για να απαντηθεί·