Παρ'όλ'αυτά η γιορτή είχε αρχίσει απόΤα έγκατα της Ιστορίας, και τις φωνές,
Τα καλέσματα και τα τραγούδια ουδείς
Αντιλαμβάνετο, έως πού επήλθε το πρωί
Και πληρέστερη η κτίσις έφεγγε σε μιαν
Εγγύηση αθανασίας, μέσα από τον ίδιο
Έρωτα του Πρώτου Ανθρώπου με την
Κόρη του, τον τοσούτον ιερόν όσο το
Πεινασμένο δίχτυ των θεών που λύεται
Πάν' από τους ανθρώπους ως ηγουμένη
κεφαλή των γεγονότων,
Τον τόσον έρωτα ήδη σφοδρό πριν απ' την
Δημιουργία, και μιλημένον στα κρυφά από
ψηλά
να μην τελειώσει ποτέ
Καθώς ακόμη ο κόσμος εκκρεμεί σ' εκείνη
Tην συζητούμενη αρπαγή του από το φως
Που αργά αργά διαρρέει απ' το μυαλό
Ενός σκοπίμως υψίστου όντος·
