Και το έμβρυο του χρόνου κυοφορείταιΣτην ίδια σκοτεινή πόλη που δείχνει σα
Να κοιμάται αιώνια· και το λιγοστό φως
Των άστρων πάνω της, ονειρικό σαν από
Φυγή θεού, κάνει ακόμη πιο αδιαπέραστο
Το άβατο του μέλλοντος· και οι άνθρωποι
Θ'αργήσουν γι' άλλη μια φορά
Να επιστρέψουν από το παρελθόν τους
Όπου ξανά φιλοξενούνται επί πιστώσει
αναπόφευκτης κάποια στιγμή ζωής
