Ποτέ κανένας δεν μπορούσε
Να τους εντοπίσει για πολύ
στην πραγματικότητα
μα ούτε
και σε κανένα όνειρο
Που θα μπορούσε να αφορά
Αν όχι μια πραγματικότητα
τότε ίσως
ένα άλλο όνειρο
Eπί ματαίω εξ ίσου
Μα και κανείς εξ άλλου δεν τους
Αναζήτησε, και ούτε γινόταν τόσο
εύκολα
αντιληπτές
Η παρουσία και η απουσία τους,
Τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε,
έλεγαν
βιαστικά
ενώ παρέμεναν ακίνητοι,
Και σαν βραχύβιες πεταλούδες
Των ολίγων ωρών κάναν την
εμφάνισή τους
στην ομιλία
και σβήναν ζωντανοί
Εμφανίζονταν κι απεμφανίζονταν
Χαμογελώντας ή και δυσθυμώντας
επιπλέοντας
σε
Μια απόλυτη νεκρά θάλασσα
Της οποίας τα νερά ακόμη και
σήμερα αναζητούνται
Σε κοίτες αφανείς χαμένες στον
Γεωψυχικό χάρτη· την δε εναλλαγή
της ζωής και του θανάτου
δεν την λογίσανε σημαντική
Την επανελάμβαναν κατά άπειρη
Ακολουθία σε μία πάντοτε ελλιπή
εκδοχή·
Tο μάλιστα αναζητούμενο πλεόνασμα
Ανέλαβαν όσοι ήταν εξ αυτών οι
ποιητές
Να το αποκλείσουνε ακόμη περισσότερο
(Και με αυτό το ποίημα ολοκληρώνεται η ενότητα "Το Όρος της Ομιλίας και η Νεκρά Θάλασσα". Στην Όλγα για τις επιτυχίες της στο ρωσσικό διασυλλογικό πρωτάθλημα σκακιού γυναικών και στην Ρεγγίνα για το θερμό review της στους "Τρώες" μου).
