Ασφαλώς και δεν πρόκειται
Εμείς να αναζητήσουμε εδώ
μια διαφάνεια
επί των πεπραγμένων,
ομολόγησαν
Καθώς ευρίσκονταν μέσα στο
Κατάστημα των υαλικών που
Φάνταζαν τόσο εύθραυστα όσο
Άθραυστη φαινόταν η δικιά τους
σφοδρή
ηρεμία
Παρατηρούσαν μάλιστα τα
Είδωλα των προσώπων τους
Στις επιφάνειες των υάλων
Και διεπίστωναν ότι η αθρώα
παραμόρφωση
της εμφάνισής των
Τελείτο μέσα σε κοίλο εν πολλοίς
Και πωλητήριο σύμπαν, να μία
έλλειψη
λέγανε,
Παρατηρώντας τις κυρτωμένες
Απολήξεις ενός κατασιγασμένου
υαλικού,
Και αν και δεν αποζητούμε τίποτα
Πλέον στην δεδομένη προσφορά
του υλικού
της ζωής
Εν τούτοις αυτή η έλλειψη που
Ήσυχα φυγορροεί των σκέψεων
και των
βεβαιώσεων
Μας θέτει σε μια απρόβλεπτη και
Επείγουσα επιφυλακή, είπαν και
Συμμάζεψαν αμέσως τα χέρια τους
Μπροστά στο κίνδυνο να καταρρίψουν
το ετοιμόρροπο
κρανίο
ενός φωτιστικού,
Άλλωστε
Η πορεία μας γύρω από τον κόσμο
Μήποτε υπήρξε κάτι περισσότερο
Από μια ελλειπτική τροχιά αγνώστου
Υποκειμένου γύρω από αντικείμενο
σφαλιστό·
Φρονούμε δε ότι η επισύναψη του
Τόσο υάλου γύρω μας σε μία μάλλον
αδιαφανή
προοπτική
Της ζωής που μέλλει ερχόμενη ποτέ της
Να μην έλθει, μας περιτρέχει εν τέλει σε
μία
αφάνεια
του
Υπογεγραμμένου εαυτού μας, σ΄ένα
Κόσμο άγραφο που τόσο μειλίχια
είναι
αλήθεια
αφανίζεται
Σε παλιγγενεσία παραμόρφωσης που
Ωστόσο, λέμε, δεν τολμά κανείς να
την
Αναμορφώσει προς ίδιον όφελος, προς
Ίδιον νεκρό γράμμα του νόμου της ροής
της καθημερινής
της πλέον
ηχηρής σε θραύσεις χρόνου ζωτικού
Προς τι λοιπόν οι σκοτούρες για το
Προσδοκόμενο αποτέλεσμα αυτής
της
μεταμόρφωσης
σε αγοραστικό Θαβώρ;
Αμέριμνες και καθησυχασμένες
Ανίστανται και επικάθηνται εντός
Των κρυσταλλίνων σφαιρών που
Δεν φέρουν πρόβλεψη καμμία για
το
μέλλον
οι
Στρεβλωμένες μορφές των αργών
Ιερατικών προσώπων μας ωσάν
Φυσαλλίδες αναπνοής από δύτη
Έως τώρα άγνωστο σε θάλασσα
εσώτερη
και
αχαρτόγραφητη
Μα μέσα στ' αγριεμένα σιωπηλό ανά
Τους αιώνες κατάστημα των ανθρώπων
Διαπιστώνουμε ακόμα ότι ο πωλητής
Και ο διευθυντής δεν υπάρχουν, ώστε
Ουδείς θα μας
καλωσορίσει
Σ' αυτήν την τολμηρή και σίγουρη
Αποκάλυψη, η οποία ανεπαισθήτως
Μας εκύκλωσε στο τέλος ενός βίου
Που μόλις άρχισε, μπάζουν, λέγουμε
Από παντού νερά στερεά και οσαύτως
Ακινητοποιημένα μας κυκλώνουν ωσάν
μαγικοί καθρέφτες
χωρίς καμμιά μαγεία
επάνω τους,
Ιδού οι εαυτοί σας, λένε, με βρυχηθμούς
Που έρχονται σαν από λευκό τοίχο ήχου
Προσέξατε καλώς μην κάνετε καμμιά
Ζημιά, ξαναλένε με ψιθύρους σπηλαιώδεις
Και μόλις
ελάχιστα
διαφεύγουμε
Της συντριβής με καλή ανάκλαση των
Χειρών μας που στην απονενοημένη
και σωτήρια
Αποτροπή και επικάλυψη
του κόσμου
Φροντίζουν ωστόσο να αφήνουν
Ανοιχτό το ενδεχόμενο νέας αφής
πάνω στο
ημερήσιο
σκοτάδι
Σε μια ελπίδα τόσο κοντινή
Σε σημείο μόλις μίας ανάσας
επαφής
Τα διαφυγόντα θρύμματα
θρασύτατα να φανούν επιτέλους
στο πάτωμα
***********************************************************
Οι αναρτήσεις για την περίοδο άνοιξης-καλοκαιριού, θα είναι σποραδικές ανά μη τακτά χρονικά διαστήματα
